Novklasikismo (muziko): Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e Roboto: Automata tekst-anstataŭigo: (- ĉ. + ĉirkaŭ ) |
de Erik Satie |
||
Linio 3:
Novklasikismo estas estetika tenenco trapasanta la tutan eŭropan muzikkulturon ekde ĉirkaŭ 1920. Klare rifuzante [[Romantika muziko|malfruromantikan]] esprimivon, [[impresionismo]]n kaj la [[Ekspresionisma muziko|ekspresionismo]]n, la novklasikismo strebas al klareco, simpleco kaj klasikeco. Dum la novklasikismo ekestis nova, [[Tonaleco|tonala]] kaj plejparte lineare direktita muziko, je kiu la [[18-a jarcento]] ([[Baroka muziko|malfrubaroko]] kaj fruklasiko) ofte estis modelo por komponteknikoj, formoj kaj ĝenroj.
En la [[orgenkonstruo]] [[novklasikismo]] signifas instrumentotipon dominan precipe en Francio inter ĉirkaŭ 1925 kaj 1975, kiu celas kombini la franc-barokajn ("klasikajn"), franc-romantikajn kaj nordgerman-barokajn sonelementojn kun lej moderna tekniko ("l'orgue néoclassique").
La komponan tendencon de la novklasikismo oni foje false nomas ankaŭ [[novbaroko]]. Malgraŭ la malfacila limigo (la novklasikismo alprenis krom klasikaj ankaŭ malfrubarokajn formojn kaj stilrimedojn) en la muzikhistorio kaj en la aŭtoritataj profesiaj muzikleksikonoj ([[Die Musik in Geschichte und Gegenwart|MGG]] malnova, [[Die Musik in Geschichte und Gegenwart|MGG]] nova, New Grove Dictionary) la termino novklasikismo venkis.
Linio 31:
* [[Joaquín Rodrigo]]
* [[Igor Stravinski]]
* [[Erik Satie]]
* [[Dmitrij Ŝostakoviĉ]]
* [[Viktor Ullmann]]
| |||