Prokrastlinea memoro: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Verdulo (diskuto | kontribuoj) eNeniu resumo de redakto |
Verdulo (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 6:
La informoj estis enigitaj en la memoron kiel elektraj impulsoj, la memoro tradukis la signalon en mekanikan ondon kiu malrapide disvastiĝis en alt-denseca medio kiel hidrargo, aŭ la ondoj disvastiĝis en magnetostrikta bobeno aŭ en piezoelektra kristalo. La fizika medio povis stoki centojn al miloj da pulsoj samtempe. Post kiam la mekanikaj ondoj atingis la finon de la medio ili estis konvertitaj en elektrajn impulsojn kaj reenmetitaj en la medion. Aliri ĝeneralajn datumojn do postulis atendi ke la signalo pasus, tio estas, averaĝe, la signalo transirus duonon de la fizika medio: tio povus preni plurajn mikrosekundojn.
La uzo de malfruiĝaj memorlinioj estis inventita fare de J. Presper Eckert dum la 1940-aj jaroj kaj estis uzita por EDSAC, [[EDVAC]], [[UNIVAC I]] kaj ankaŭ por la unua persona komputilo en historio, la Olivetti [[Programma 101]] kies funkcia principo estis bazita sur la magnetostrikto de kordo de piano.
[[Kategorio:Komputila memoro]]
| |||