Ludoviko la 1-a (Flandrio): Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
RG72 (diskuto | kontribuoj)
eNeniu resumo de redakto
Linio 9:
Liaj pro-Franciaj politikoj kaj troa impostado okazigis ribelon en 1323. Komece per serio de disaj ruraj insurekcioj, la Kamparana Ribelo akriĝis en plena ribelo kiu dominis la publikajn aferojn en Flandrio dum preskaŭ kvin jaroj ĝis 1328. La ribeluloj, estritaj de [[Nicolaas Zannekin]], konkeris la urbojn [[Nieuwpoort]], [[Veurne]], [[Ieper]] kaj [[Kortrijk]]. En Kortrijk, Zannekin kapablis kapti la grafon Ludovikon mem. En 1325 la reĝo de Francio, [[Karlo la 4-a (Francio)|Karlo la 4-a]] intervenis por ke Ludoviko estu liberigita el kaptiteco en Februaro 1326 kaj oni subskribis la ''Pacon de Arques''. Tiu pactraktato ne multa daŭris kaj tuj reiĝis malamikeco kio devigis la grafon fuĝi al Francio. Ludoviko kapablis konvinki sian novan senjoron [[Filipo la 6-a (Francio)|Filipo la 6-a de Francio]] veni helpe kaj Zannekin kaj liaj sekvantoj estis definitive venkitaj de la Franca reĝa armeo en la Batalo de Cassel (1328).
 
Kiam la [[Centjara milito]] startis, Ludoviko restis en sia pro-Francia politiko, kvankam lia graflando estis ekonomie dependa el Anglio. Lia agado rezultis en angla boikotobojkoto de la lankomerco kiu siavice rezultis en nova [[insurekcio]] sub [[Jacob van Artevelde]]. En 1339 la grafo devis fuĝi kaj neniam revenis. Ludoviko estis mortigita en la [[Batalo de Crécy]] en 1346.<ref>David Nicolle, ''Crécy 1346: Triumph of the Longbow'', (Osprey, 2000), 13-14.</ref>
 
==Notoj==