Gottfried Hermann: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 4:
Hermann studis ekde 1786 en sia naskiĝurbo - kaj studentis dum la vintrosemestro 1793/94 en [[Jena]] por dediĉi sin al la filozofio de [[Immanuel Kant]] ĉe profesoro Reinhold. Habilitiĝo sukcesis en 1794 en Lepsiko. En 1798 li nomumitis eksterorda profesoro pri filozofio kaj en 1803 orda pri retoriko (ekde 1809 ankaŭ pri poetiko).
==Graveco==
Hermann estis agnoskita ĉefo de la kritika-gramatika skolo kies anoj taksis vera celo de filologio la komprenon de antikva literaturo. Lingva prisploro do estu la unua kaj plej nepra ilo por tio. Sekve li opoziciis al la universala movado de [[August Boeckh]] kritikate pro troa neglego de
Liaj prelegoj, ofte ekzegezaj, estis kontataj pro siaj viveco kaj klareco. Lia ankaŭ bene agadis pere de la en 1799 fondita societo "Griechische Gesellschaft" kaj pere de la Filologio seminario kies estro li estis ekde 1834. El liaj verkoj jam la unuaj pri [[metriko (poetiko)|metriko]] estis pioniraj kie li metis teoriajn fundamentojn laŭ la kategori-ideoj de Kant (dume antikvaj teorioj tute neglektitis): ekz. »De metris poetarum graecorum et romanorum« (Lepsiko 1796); »De metris Pindari« (ĝi troviĝas en la [[Pindaro]]-eldono de Heyne, Lepsiko 1798); »Handbuch der Metrik« (Lepsiko 1799); »Elementa doctrinae metricae« (Lepsiko 1816); »Epitome doctrinae metricae« (Lepsiko 1818).
|