En okcidento nenio nova: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
→La Esperanto-traduko: citaĵo el la antaŭparolo de la libro |
|||
Linio 18:
Jam fine de la sama jaro, nome la 18-an de decembro 1929, aperis la Esperanto-traduko, "el germana lingvo trad. de kvar", ĉe la eldonejo [[Heroldo de Esperanto]] en [[Kolonjo]] (252 p.). Estas rimarkinda kaj malofta escepto, ke libro furoranta en la nacia libro-merkato tiel rapide ankaŭ estis disponebla en [[Esperantujo]]. Laŭ ''[[Enciklopedio de Esperanto]]'' (1934) ĝi (la traduko, sed simile ankaŭ la originalo) estis la "plej granda libro-sukceso post la [[Unua Mondmilito]]". La numero de ''Heroldo de Esperanto'' de la 21-a de februaro 1930 (n-ro 8 (556)), du monatojn post la apero, ĉeftitolas: "Unua milo de l'libro de Remarque elĉerpita"<ref>Faksimilo en la aŭtobiografio de [[Teo Jung]], Ĉiu Ĉiun, 1979, p. 218; la aliaj citaĵoj prenitaj el la sama fonto p. 217-218, 220</ref>. Kaj fakte la vendado grave stabiligis la financan situacion de la eldonejo Heroldo.
En la antaŭparolo de la libro troviĝas multaj detaloj pri la estigo de la la libro: <blockquote>Post multflankaj instigoj, precipe el Germanujo, Aŭstrio, Italujo kaj Britujo, kiuj montras la grandan intereson por la fibro ankaŭ inter la esperantistaro, nia eldonejo decidiĝis prepari la eldonon de la mondfama aktuala verko en Esperanto. Sed la efektivigo de la decido estis malfacila. La kontrakto kun la germana eldonejo »Propyläen-Verlag« en Berlino efektiviĝis nur la 12-an de oktobro nunjara, Do, ĉar la libro estis aperonta okaze de la Esperanta Libro-Festo (je la 15-a de decembro 1929), la tempo por la preparo de la eldono estis tre
Restas neklare, kiuj estis la "kvar" tradukintoj. Sed oni rajtas supozi, ke la direktoro de Heroldo [[Teodor Jung|Teo Jung]] ludis iun rolon aŭ kuntradukinte aŭ kunordiginte. En sia aŭtobiografio li mem juĝas pri la traduko "eble iom tro rapide farita". Alia tradukinto probable estis [[Joseph Ferdinand Berger]], en 1929 redaktoro de Heroldo. Berger poste ankaŭ tradukis duan libron de Remarque, ''[[La vojo returne]]'', kiu tamen ne havis similan sukceson kaj laŭ Jung estis "mis-investo". ▼
mallonga. Estis jam neeble tradukigi ĝin de unu sola persono. "Pro tio ni komisiis la tradukon al kvar spertaj samideanoj, Nome al ĉefredaktoro Teo Jung, redaktoro Jos. Berger, Prof. D-ro Hans Ellinger kaj instruisto W. Hoffmann, kaj en la komenco de novembro ĉiuj manuskriptoj troviĝis en niaj manoj.
▲La prilaboradon de la manuskriptoj kaj la laŭeblan unuecigon de l” stilo prizorgis la redakcio de »Heroldo de Esperanto«. Ni esperas, ke la tradukintoj kaj prilaborintoj plenumis sian taskon kontentige, kaj ke la Esperanta eldono de la libro havos relative ne malpli bonan sukceson ol la nacilingvaj eldonoj. Se, krom tio, per la almontro, ke Esperanto taŭgas por traduki eĉ tiel malfacile tradukeblan verkon kia estas la libro de Remarque, oni sukcesos akiri al nia movado novajn adeptojn, ni estos duoble kontentaj niaflanke.</blockquote>Restas neklare, kiuj estis la "kvar" tradukintoj. Sed oni rajtas supozi, ke la direktoro de Heroldo [[Teodor Jung|Teo Jung]] ludis iun rolon aŭ kuntradukinte aŭ kunordiginte. En sia aŭtobiografio li mem juĝas pri la traduko "eble iom tro rapide farita". Alia tradukinto probable estis [[Joseph Ferdinand Berger]], en 1929 redaktoro de Heroldo. Berger poste ankaŭ tradukis duan libron de Remarque, ''[[La vojo returne]]'', kiu tamen ne havis similan sukceson kaj laŭ Jung estis "mis-investo".
=== Recenzoj ===
| |||