Epigramo: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Maksim-bot (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 1:
'''Epigramo''' de la latina ''epigramma'' de l' grecagreka ''epi'' kaj ''gramma'' "surskribo". En origino, epigramo estis [[poemo]] mallonga kiu, ĝenerale, havis spritaĵon en du ĝis kvar aŭ kvin versoj, scribitajskribitaj sur tombŝtonotomboŝtono. PostPoste, oni nomis epigramojnepigramoj ĉiujĉiujn mallongajmallongajn spritaĵojspritaĵojn en versoj. Oni verkadis ankaŭ spritajn epigramojn pri politikaj aferoj, kaj tio faris deel ili sinonimon de akra kritiko aŭ mokaĵo, ĝenerale anonimaj.
 
==Historio==
{{ĝermo}}
La plej malnovaj datiĝas jam el la 8a jc a.Kr. - ofte sur Grek-kulturaj ceramikaĵoj. Depost la 7a jc. a.Kr. ofte renkontiĝas epigramoj en [[heksametroj]], pli poste el formo de mallongaj [[elegio]]j (heksametroj kaj pentametroj alterne).
 
La literatura epigramo havas du originojn, el kiuj ĝi disvolviĝis: unuflanke la supra surskribo-tradicio, aliflanke la improvizado okaze de [[simpozio]]j.
 
En la klasika Greka lingvo ekzistas ampleksa Antologio, kie troviĝas miloj da epigramoj: [[Anthologia Palathina]]. Ĝi konsistas el pluraj libroj.
Ankaŭ en la Latina la epigramoj fariĝis furora ĝenro. Unu el la unuaj estis tie [[Katulo]], sed la plej fama Latina verkisto de epigramoj estas [[Marcialo]], de kiu aperis en Esperanto ĉe eldonejo [[VoKo]] eta kolekto en traduko de [[Gerrit Berveling]]: ´´Da mav´estos neniam sat!´´ - 1991.
 
[[Kategorio:Surskriboj]]