Psalmo: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 7:
(ĉirkaŭ 1000 a.K.), tamen, verŝajne, ili aperis pli frue,
ĉirkaŭ la 13-a jarcento a.K., kaj estis kreitaj de kelkaj aŭtoroj
aŭ eĉ grupoj de aŭtoroj, ne konataj nun.
==En kaj ekster la [[Biblio]]==
En la Biblio super la teksto de l' unuopaj psalmoj oni ofte vidas indikojn, kiujn oni interpretas kiel aŭtor-indikojn; psalmoj 1-41 havas la indikon ''de David''; psalmoj 42-49 estas ''de la Koraĥidoj'', 50 ''de Asaf'' k.t.p.
Entute la Psalmaro enhavas 150 psalmojn,
kiujn oni dividas en preĝojn, laŭdojn, kantojn kaj instruojn.
Linio 13 ⟶ 16:
Ekzistas psalmo 151 en la [[Septuaginto]], akceptita en la [[Duakanonaj Libroj|Duakanonajn Librojn]] de la [[Ortodoksio]].
Krom tiu [[biblia kanono|kanona libro]] ekzistas ankaŭ [[apokrifoj|eksterbiblia libro]] ''Psalmoj de Salomono''. Tiujn psalmojn tradukas [[Gerrit Berveling]].
==Kiel kanti aŭ prezenti psalmojn==
Psalmoj kaj la recitativa tradicio de ilia prezentado
estis akceptitaj de la
[[Kristanismo|kristana eklezio]].
Antikvaj kristanoj kantis aŭ ĉantis psalmojn unisone. Vidu ĉe [[Gregoria ĉanto]].
Mezepoke oni poezie kaj muzike prilaboradis psalmojn,
en la [[14-a jarcento]] aperis multvoĉaj psalmoj. En [[protestantismo|protestantaj eklezioj]] la psalmojn oni kutime kantas en rimitaj strofoj.
En la [[16-a jarcento]] psalmoj disvastiĝis ankaŭ
en la profesia sekulara muziko,
oni ofte kantis ilin en ĉiutaga vivo.
Psalmotekstojn uzis en siaj komponaĵoj interalie
[[Giovanni Pierluigi da Palestrina]],
[[Heinrich Schütz]],
| |||