Ĉina inko
simpla nigra inko, uzata por kaligrafio
Ĉina inko[1], aŭ Ĥina inko[2] estas inko uzata ĉefe en ĉina, japana kaj korea kaligrafioj, en kiu oni uzas fakte plej ofte la sumi-e (墨絵 sumi e?). Poste ĝi alvenis al Japanio dum la 14-a jarcento en la Epoko de Muromaĉi kaj estis uzata por fari unukolorajn pentraĵojn per inko, kiuj faris fortan influon sur la ĉina kulturo kaj kiu estis disvastigita fare de la monaĥoj de Zeno, pioniroj de la tekniko de sumi-e.
Notoj redakti
- ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 51.
- ↑ Reta Vortaro (*ink/o)