Anemoĥorio

Anemoĥorio estas la disvastigmeĥanismoj de plantsemoj, aŭ la diasporoj per la vento. Ĝi estas la origina disvastigoformo, kiun kam la uinuaajn terajn plantojn uzis. Plantoj, kiuj utilas tiun vojon formas nur etajn sporojn.

betuloj apartenas al la plantoj kun flugilhavaj semoj, jen la maturaj inaj floraroj de Betula populifolia tuj antaŭ la forflugo de la semoj.

taraksako havas harecajn semojn

La disvastigo dependas de la pezo kaj formo de la semoj, de la forto de la vento kaj la alteco super al grundo. Ĝenerale validas: ju pli malgranda des pli fora disvastigo.

La plantoj habvas dioversajn eblecojn uzi la venton:

• ventflugantoj (meteoroĥorio) lasas drivi la semojn per la vento. Per tiu metodo eblas disvastigo de pluraj cent metrojn ĝis kilometrojn. Ekzemplo estas salikoj aŭ taraksako (egretfloro).
• ventdisigantoj (boleoĥorio), estas formo de semoĥorio). Ili disigas iliajn semojn post influo de vento el la el la kapsuloj. La atingebla disvastigo nur estas kelkajn metrojn. Ekzemplo: papaveto.
• surgrundaj dispelitoj (anemogeoĥorio) malfiksiĝas kiel kompleta plantokaj la vento forpelas ilin. La semoj falias teren. La disvastigo nur dependas ĉu obstakloj (bariloj, aliaj plantoj) haltas la planton („steporolantoj“) aŭ ne. Ekzemploj: Kali turgida kaj Eryngium campestre.

Bildaro

• 
  Koelreuteria paniculata, vezikofruktoj, cistometeoroĥorio
• 
  fruktaroj de la ordinara frakseno (Fraxinus excelsior)
• 
  Spathodea campanulata, Bignoniacoj
• 
  Asclepias syriaca

Literaturo

• Angelika Lüttig & Juliane Kasten: Hagebutte & Co - Blüten, Früchte und Ausbreitung europäischer Pflanzen. Fauna Verlag, Nottuln 2003, ISBN 3-935980-90-6

Eksteraj ligiloj

• Oliver Tackenberg: Methoden zur Bewertung gradueller Unterschiede des Ausbreitungspotentials von Pflanzenarten Dissertation Marburg 2001 (PDF-Datei; 1,86 MB)