Babilona Talmudo
sankta teksto de judismo
La Babilona Talmudo (hebree: תלמוד בבלי) (transliterume: Talmud Babli) estas kolekto de eseoj resumantaj la saĝecon de Halaĥo aŭ juda juro. Ĉi tiu versio de la Talmudo estis verkita de la saĝuloj kaj kleruloj de la popolo de Israelo inter la tria jarcento kaj ĝis la fino de la kvina jarcento, en Babilono fare de la ekzilitoj de la Izraela Lando. Ĉi tiu teksto estis verkita ĉefe kiel komento pri la instruoj de antaŭaj generacioj de kleruloj, rilate la Miŝno kaj la Gemarao.[1][2]
| תַּלְמוּד בָּבְלִי | |
|---|---|
_v_Praze_(ilustracni_fotografie)_(UK0391).jpg)
| |
| sankta libro | |
| Aŭtoroj | |
| Aŭtoro | Rav Ashi, Ravina I, Ravina II, Amoraim |
| Lingvoj | |
| Lingvo | juda babilonia aramea lingvo |
| Eldonado | |
| Ĝenro | rabena literaturo |
.jpg)
Referencoj redakti
- ↑ יוצאים מן הכלל הם סדר זרעים וסדר טהרות שלהם אין תלמוד בבלי, למעט מסכת ברכות (מסדר זרעים) ומסכת נידה (מסדר טהרות). רש"י מסביר שגופי הלכות אלו עסקו בסוגיות הקשורות למצוות התלויות בארץ, ולכן האמוראים בבבל לא עסקו בהן באופן רציף.
- ↑ Raz-Krakotzkin, Amnon. (2007) The censor, the editor, and the text: The Catholic Church and the shaping of the jewish canon in the sixteenth century (angle), p. 32. ISBN 0812240111.