Cezario de Nazianco
Cezario de Nazianco (331-368) estis kuracisto kaj politikisto, patrono de la kuracistaro, frato de Gregorio de Nazianco (329-389) kaj filo de Gregorio de Nazianco la maljuna (276-374), episkopo de Nazianco kaj lia edzino Nonna. Li estas agnoskita kiel sanktulo de la Ortodoksa Kristana Eklezio kaj de la Roma Katolika Eklezio.[1]
| Sankta | |||||
| Cezario de Nazianco | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Naskiĝo | 331 en Arianzus, nuna Aksaray, apud Nazianco, Kapadokio, (nun Turkio) | ||||
| Morto | 25-a de februaro 368 en Nazianco, Kapadokio, (nun Turkio) | ||||
| Lingvoj | antikva greka vd | ||||
| Familio | |||||
| Patro | Gregorio de Nazianco la pli aĝa vd | ||||
| Patrino | Nonna de Nazianco vd | ||||
| Gefratoj | Gregorio de Nazianco • Gorgonia vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | kuracisto vd | ||||
| |||||
| Sanktulo | |||||
| Honorata en | Ortodoksa Kristana Eklezio kaj Katolika Eklezio | ||||
| Festotago | 9-a de marto en Ortodoksa Kristana Eklezio 25-a de februaro en Katolika Eklezio | ||||
| Patroneco | kuracistoj | ||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Biografio redakti
Cezario de Nazianco estis brila junulo. Li ricevis la unuan edukon en Aleksandrio kie li specialiĝis pri oratorio, filozofio kaj plej specife pri medicino. Pli malfrue li iris al Konstantinopolo kie li perfektiĝis pri siaj medicinaj studoj kaj fariĝis tiama renoma kuracisto. Revenante hejmen, li renkontiĝis kun sia frato Gregorio, kiu revenis el Ateno kaj li kunvojaĝis al Nazianco, malgraŭ ke la imperiestro Konstancio la 2-a (317-361) demandis ke li restu en Konstantinopolo.
Pli malfrue, li revenis al Konstantinopolo, vokita de la imperiestro Juliano, kiu honorigis lin kiel sia unua kuracisto kaj liberigis lin de sia edikto kontraŭ la kristanoj. Cezario rezistis al ĉiuj klopodoj de la princo kiu devigis lin forĵuri sian kredon. Juliano restarigis lin al lia iama posteno kaj Valento[2] nomumis lin trezoristo de la regno en Bitinio. Estante tie, li sukcesis saviĝi pro tertremo[3] kiu forkuis Niceon en la 11-a de oktobro 368. Lia frato petis ke li forlasu la politikan vivon, tamen li falis malsana pro pesto kiu ekestis la urbon post la tertremo.[4] Post lia morto, liaj propraĵoj estis rapide rabita de kelkaj servistoj kaj kreditoroj.
Literaturo redakti
Vidu ankaŭ redakti
Referencoj redakti
- ↑ A Newly Discovered Greek Father: Cassian the Sabaite Eclipsed by John ..., Panayiotis Tzamalikos
- ↑ Kingdom of Snow: Roman Rule and Greek Culture in Cappadocia, Raymond Van Dam
- ↑ Gregory of Nazianzus on the Trinity and the Knowledge of God: In Your Light ..., Christopher A. Beeley
- ↑ Architects of Piety: The Cappadocian Fathers and the Cult of the Martyrs, Vasiliki M. Limberis
