Danielle Mitterrand
Danielle MITTERRAND, naskiĝnome Danielle Émilienne Isabelle GOUZE (naskiĝis la 29-an de oktobro 1924 en Verdun, Meuse, Francio, mortis la 22-an de novembro 2011[1] en Parizo, Francio) estis la unua damo de Francio de 1981 ĝis 1995, kiel edzino de la prezidanto François Mitterrand, kaj disvolvis diversajn politikajn kaj bonfarajn aktivecojn, kreante sian propran fondaĵon.
| Danielle Mitterrand | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Persona informo | |||||
| Danielle Mitterrand | |||||
| Naskonomo | Danielle Émilienne Isabelle Gouze | ||||
| Naskiĝo | 29-an de oktobro 1924 en Verduno,  Francio
| ||||
| Morto | 22-an de novembro 2011 (87-jaraĝa) en Parizo,  Francio
| ||||
| Tombo | Q82572028 vd | ||||
| Lingvoj | franca vd | ||||
| Ŝtataneco | Francio vd | ||||
| Partio | Socialista Partio vd | ||||
| Familio | |||||
| Gefratoj | Roger Gouze • Christine Gouze-Rénal vd | ||||
| Edz(in)o | François Mitterrand vd | ||||
| Infanoj | Jean-Christophe Mitterrand • Gilbert Mitterrand vd | ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | verkisto • politikisto • membro de Franca rezistado vd | ||||
| Laborkampo | human rights protection vd | ||||
| |||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Biografio redakti
Dum la Dua mondmilito ŝi estis agento de la Franca rezistado kaj tiam ŝi ekkonis François Mitterrand, kun kiu ŝi edziniĝis la 28-an de oktobro 1944. Danielle Mitterrand naskis tri filojn, Pascal, frue mortintan, Jean-Christophe kaj Gilbert.
Post la prezidanta elekto de sia edzo en 1981, Danielle plenumis la funkciojn de unua damo dediĉiĝante ĉefe al helpo por la Tria mondo.
En 1986 ŝi kreis la bonfaran fondaĵon Francio Liberecoj-Fondaĵo de Danielle Mitterrand, destinitan subteni senhelpajn kaj oprimitajn homojn, entreprenante informajn kaj financajn agojn, kiun ŝi prezidis ĝis sia forpaso.
Ŝi prononciĝis favore al la okcidentsahara popolo, al la Zapatista Armeo por Nacia Liberigo, al la tibetanoj, al la kurdoj, al la indiĝenaj popoloj de Latin-Ameriko, ktp.
En siaj lastaj jaroj ŝi luktis por meti unuarange la homajn rajtojn al akvo samrange kun la edukado, la demokratiaj praktikoj kaj la prirespondeca ekonomio.
Ŝi forpasis pro anemio post kelkaj tagoj da hospitaliĝo.[1]
Verkoj redakti
- La levure du pain, édition n°1, 1992
- En toutes libertés, Ramsay, 1996
- Ces hommes sont avant tout nos frères, Ramsay, 1996 (pri indianoj de Chiapas)
- Le printemps des insoumis, éditions Ramsay, 1998
- La torture en Tunisie : Comité pour le respect des libertés et des droits de l’homme en Tunisie, Le Temps des cerises, 2000
- Echanger la vie, éditions Actes sud, 2000
- Le Livre de ma mémoire, Édition Jean-Claude Gawsewitch[2], 2007 (ISBN 978-2350130897) & Folio n° 4833
- Mot à mot, Le Cherche midi, 2010 (ISBN 978-2-7491-1577-1).
Referencoj redakti
- ↑ 1,0 1,1 20minutos.es: Fallece Danielle Mitterrand, viuda del expresidente francés
- ↑ Édition Jean-Claude Gawsewitch. Arkivita el la originalo je 2008-09-24. Alirita 2011-11-23.
Eksteraj ligiloj redakti
- Francio Liberecoj-Fondaĵo de Danielle Mitterrand Arkivigite je 2009-03-09 per la retarkivo Wayback Machine