Domo de Blois

La Dinastio de Blois [blŭa] (Blezo, en PIV) estis grafa kaj reĝa dinastio de la Mezepoko en Francio. Ties ĉefaj membroj estis grafoj de Blois, de Chartres, de Châteaudun, de Troyes, de Meaux, de Ĉampanjo, dukoj de Bretonio, unu duko de Normandio, reĝoj de Navaro, unu reĝo de Jerusalemo, unu reĝo de Anglio, same kiel grafoj de Aumale kaj de Bulonjo.[1] Dinastio fondita en la 10-a jarcento, ĝi estis tre pova en la Mezepoko. Ties membroj kontrolis la graflandojn de Blois kaj de Ĉampanjo, same kiel la arkiepiskopejo de Bourges kaj ĉirkaŭis la kapetan reĝan teritorion, antaŭ akiri la kronon de Navaro. La plej aĝa branĉo finiĝis oficiale en 1305, pro la morto de la reĝino de Francio, Johana de Navaro.

Domo de Blois
Dinastio
Blazono
Unuaj grafoj de Blois: Lazuro, kun bendo de arĝento
nobela familio
Regadoj
grafoj de Blois
grafoj de Chartres
grafoj de Châteaudun
grafoj de Troyes
grafoj de Meaux
grafoj de Ĉampanjo
dukoj de Bretonio
duko de Normandio
reĝoj de Navaro
Dum 1234-1305
reĝo de Jerusalemo
Henriko la 1-a
Dum 1192-1197
reĝo de Anglio
Stefano
Dum 11351154
grafoj de Aumale
grafoj de Bulonjo
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Notoj redakti

  1. Jean Goubet, Thierry Le Hete, les comtes de Blois et de Champagne et leur descendance agnatique, généalogie et histoire d'une dynastie féodale, Généalogie et Histoire, 2004, p. 115.

Bibliografio redakti

  • Philippe Le Bas, France dictionnaire encyclopédique, volume 3, Firmin Didot frères, 1841. [1]
  • Michel Bur, La Champagne Médiévale, Recueil d'articles, Langres, Dominique Gueniot Éditeur, 2005.
  • Jean Goubet, Thierry Le Hete, les comtes de Blois et de Champagne et leur descendance agnatique, généalogie et histoire d'une dynastie féodale, Généalogie et Histoire, 2004.