F-maĵoro
F-maĵoro estas tonalo de la modalo maĵoro, baziĝanta sur la toniko f. La tonalon F-maĵoro oni indikas en la notacio per unu bemoloj (b♭). Ankaŭ la respektivan gamon kaj la bazan akordon de ĉi tiu tonalo (la toniko f-a-c), oni nomas F-maĵoro.
Tradicie F-maĵoro validas kiel „pastoraltonalo“, ĉar multaj lignaj blovinstrumentoj de ĉiam kaj havas f kiel tonikon kaj ankaŭ estis sociataj kun paŝtistoj.
F-maĵoro ofte estas sentata iomete malpli hela kaj klara ol C-maĵoro.
Verkoj redakti
- Johann Sebastian Bach: pastoralo kaj kristnaska oratorio; Brandenburgaj konĉertoj n-oj 1 kaj 2; itala konĉerto
- Ludwig van Beethoven: arĉkvarteto op. 18,1; 7-a arĉkvarteto op. 59,1; 6-a simfonio; 8-a simfonio
- Franz Schubert: okteto
- Frédéric Chopin: balado n-o 2
- Joachim Raff: 3-a simfonio
- Anton Bruckner: arĉkvinteto
- Johannes Brahms: 3-a simfonio
- Gustav Mahler: adaĝeto el la 5-a simfonio
- Felix Draeseke: 2-a simfonio
- Arvo Pärt: spegulo en spegulo
- Antonín Dvořák: 5-a simfonio
Vidu ankaŭ redakti
- C♭-maĵoro, G♭-maĵoro, D♭-maĵoro, A♭-maĵoro, E♭-maĵoro, B♭-maĵoro, F-maĵoro, C-maĵoro, G-maĵoro, D-maĵoro, A-maĵoro, E-maĵoro, B-maĵoro, F♯-maĵoro, C♯-maĵoro
- a♭-minoro, e♭-minoro, b♭-minoro, f-minoro, c-minoro, g-minoro, d-minoro, a-minoro, e-minoro, b-minoro, f♯-minoro, c♯-minoro, g♯-minoro, d♯-minoro, a♯-minoro