Frederiko Villareal
Frederico VILLAREAL (esperantigita Frederiko, nask. en Túcume, Provinco Lambajeko, la 31an de Aŭgusto 1850, mortis en Lima la 3an de Julio 1923) estis perua, d-ro, prof. de astronomio ĉe la Universidad Nacional Mayor de San Marcos en Limo kaj Esperanto-pioniro.
| Frederiko Villareal | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 30-an de aŭgusto 1850 en Provinco Lambajeko |
| Morto | 3-an de julio 1923 (72-jaraĝa) en Limo |
| Lingvoj | Esperanto |
| Ŝtataneco | Peruo |
| Alma mater | Universitato Nacia de Inĝenierio |
| Okupo | |
| Okupo | esperantisto • matematikisto • politikisto • fizikisto |
| Esperanto | |
| Esperantisto numero | 6564 |
Villareal estis pioniro de Esperanto en Peruo kaj en Sudameriko ĝenerale. Altirita al Esperanto per artikoloj de Charles Méray (Francio) li tuj en 1901 fariĝis adepto de Esperanto. Li verkis du lernolibrojn por hispanoj (1901, 1902) kaj eldonis hispanlingvan tradukon de la „Ekzercaro“ de Zamenhof. En la 16-a de junio 1903 Villareal fondis Esperanto-Societon en Peruo kaj komencis eldonadi Esperanta-Hispana-lingvan gazeton „Antaŭen Esperantistoj“. Multaj artikoloj. Ŝ.
Verkoj redakti
- 1901: Manual para aprender la lengua internacional Esperanto inventada por el médico ruso Dr. L. Zamenhof, contiene la pronunciación, gramática y doble vocabulario para el uso de los españoles. Lima, J. Mesinas, 1901. 142 p.
Eksteraj ligiloj redakti
- Libroj kaj aliaj dokumentoj[rompita ligilo] de kaj pri Frederiko Villareal en la Kolekto por Planlingvoj kaj Esperantomuzeo Arkivigite je 2007-12-21 per la retarkivo Wayback Machine
