Georg Fabricius
Georg FABRICIUS (vere: Goldschmidt; naskiĝinta en la 23-a de aprilo 1516 en Chemnitz, mortinta en la 15-a de julio 1571 en Meißen) estis germana filologo kaj pedagogo.
| Georg Fabricius | ||
|---|---|---|
| ||
| Persona informo | ||
| Naskiĝo | 23-an de aprilo 1516 en Chemnitz | |
| Morto | 17-an de julio 1571 (55-jaraĝa) en Meißen | |
| Lingvoj | latina • germana vd | |
| Ŝtataneco | Germanio vd | |
| Alma mater | Thomas-lernejo je Lepsiko vd | |
| Familio | ||
| Gefratoj | Andreas Fabricius • Jakob Fabricius vd | |
| Profesio | ||
| Okupo | poeto • verkisto • arkeologo • historiisto vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
.png)
Vivo kaj agado redakti
Jam kiel junulo li entuziasmiĝis pri reformaciaj ideoj. En Chemnitz li trejnitis ĝis la jaro 1524, poste li iris al Annaberg (rektoro Johann Rivius), en 1535 al Lepsiko al Kaspar Borner (Thomas-lernejo kaj universitato). Ĝis 1538 Fabricius estis instruisto en Chemnitz kaj Freiberg (rektoro Rivius). Ne tute kvar jarojn (1539–43) Fabricius restadis kune kun Wolfgang von Werthern en Italio kie ambaŭ studis en Padovo kaj Bolonjo, vizitis multajn klasikajn lokojn (Ravenna, Urbino, Perugia, Assisi, Romo, Napolo, Siena, Pisa, Ferrara) kaj laboris ĉe bibliotekoj en Romo (Vaticana) kaj Florenco (Laŭrentiana).
Detalaj konoj pri antikveco kaj renesanco estis la frukto de tia tiutempe por germanoj malofta vojaĝebleco. Ekde 1543 Fabricius estis edukisto en Beichlingen por la pli junaj fratoj de Werthern, kun kiuj li iris en 1544 al Strasburgo, al Johann Sturm. Rekomendite Rivius li iĝis rektoro de la lernejo Sankt Afra en Meißen kie li deĵoris, unue kun malfacilaĵoj, poste per la subtenado princelektista, kvaronan jarcenton. Kun la plej gravaj scienculoj kaj pedagogoj Fabricius estis en kontakto (Melanchthon, Neander, Camerarius, Rivius, Sturm, Meuer kaj 3 ties 3 fratoj).
Kiel verkisto (en 1570 li eĉ kronitis Poeta laureatus fare de imperiestro Maksimiliano la 2-a li okupiĝis ankaŭ pri antikvaj kaj kristanaj poemoj kaj verkis mem poetikon. Liaj eldonoj de Vergilio, Horacio kaj Ovidio ne nur brilis per filologa akribeco sed ankaŭ estis vojebenigantaj por interpretistoj. Pro lia plezuro en la ekscio de temoj topografiaj kaj arkeologiaj li sukcesis priskribi siajn vojaĝojn tre ĉarme. Kiel historiografo de la kortego li ne tiom kontentigis la dungantojn kaj liaj verkoj de tiu sfero eldonitis nur postmorte. Inverse li bonis kiel lerneja organizanto: kun Rivius li kreis la bazojn por la saksa lernejregularo de 1580.
Verkoj redakti
- Eldonoj de Terentius (1548) kaj Vergilius (1551)
- De historia & meditatione mortis Christi, quae in noctis dieiq[ue] tempus distributa est, Hymni XXIIII, Leipzig: Valtentin Papa 1552
- Poëmatum sacrorum libri xxv. (1560)
- Poëtarum veterum ecclesiasticorum opera Christiana (1562)
- De Re Poëtica libri septem (1565)
- Rerum Misnicarum libri septem (1569)
- Annalium urbis Misnae (1569)
Postmorte redakti
- Originum illustrissimae stirpis Saxonicae libri septem (1597)
- Rerum Germaniae magnae et Saxoniae universae memorabilium mirabiliumque volumina duo (1609)
Literaturo redakti
- Biografio ĉe NDB.
- Heinz Scheible: Melanchthons Briefwechsel Personen 12 Stuttgart-Bad Cannstatt 2005 ISBN 3-7728-2258-4
- Wilhelm Kühlmann, Robert Seidel, Hermann Wiegand: Humanistische Lyrik des 16. Jahrhunderts. Lateinisch und deutsch, Deutscher Klassiker Verlag Frankfurt am Main 1997, p. 1311, ISBN 3-618-66350-1
- Johann August Müller: Versuch einer vollständigen Geschichte der Chursächsischen Fürsten- und Landesschule zu Meissen, aus Urkunden und glaubwürdigen Nachrichten. Siegfried Lebrecht Crusius, Leipzig, 1789, S. 3 , (Surrete)
Eksteraj ligiloj redakti
- Informoj pri Georg Fabricius en katalogo de la Germana Nacia Biblioteko (germane)
- Johann Samuel Ersch, Johann Gottfried Gruber: Allgemeine Encyclopädie der Wissenschaften und Künste Bd. 40 S. 58[rompita ligilo]