Giovanni Papini (9a de januaro 1881 - 8a de julio 1956)[1] estis itala ĵurnalisto, eseisto, literatura kritikisto, poeto, kaj romanisto.

Giovanni Papini
Persona informo
Naskiĝo 9-an de januaro 1881 (1881-01-09)
en Florenco
Morto 8-an de julio 1956 (1956-07-08) (75-jaraĝa)
en Florenco
Mortis per amiotrofa lateralsklerozo vd
Tombo Cimitero delle Porte Sante vd
Religio katolika eklezio vd
Lingvoj itala vd
Ŝtataneco ItalioReĝlando Italio vd
Subskribo Giovanni Papini
Profesio
Okupo poeto • ĵurnalistoverkisto • literaturkritikisto • biografo • sciencfikcia verkisto • filozofo vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

Biografio redakti

 
"Karikaturo de Papini", fare de Carlo Carrà kaj Ardengo Soffici, el Broom, 1922

Li edukiĝis en kontraŭreligia etoso patra. Dekomence li havis la neeblan planon verki enciklopedion kien ĉiuj kulturoj estu resumitaj.

Li studis en la Instituto di Studi Superiori (1900–2), kaj instruis unu jaron en angl-itala lernejo kaj poste estis bibliotekisto ĉe la Muzeo de Antropologio el 1902 al 1904.[2] La literatura vivo allogis Papini, kiu en 1903 fondis la gazeton Il Leonardo, al kiu li kontribuis per artiklojn verkitajn sub la pseŭdonimo "Gian Falco."[3] Liaj kunlaborantoj estis Giuseppe Prezzolini, Borgese, Vailati, Costetti kaj Calderoni.[4] Pere de la Leonardo Papini kaj liaj kontribuantoj enkondukis en Italion gravajn pensulojn kiaj Kierkegaard, Peirce, Nietzsche, Santayana kaj Poincaré. Li poste aliris la stabanaron de Il Regno,[5] nome naciisma publikaĵo redaktorita de Enrico Corradini, kiu formis la Associazione Nazionalistica Italiana, por subteni la koloniisman etendismon de sia lando.

Papini renkontiĝis kun William James kaj Henri Bergson, kiuj ege influis siajn komencajn verkojn.[6] Li ekpublikigis rakontojn kaj eseojn: en 1906, Il Tragico Quotidiano ("La tragika ĉiutagaĵo"), en 1907 Il Pilota Cieco ("La blinda piloto") kaj Il Crepuscolo dei Filosofi ("La krepusko de la filozofoj"). Tiu lasta konstituis polemikon kun stablitaj kaj diversaj intelektuloj, kiaj Immanuel Kant, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Auguste Comte, Herbert Spencer, Arthur Schopenhauer, kaj Friedrich Nietzsche. Papini deklaris la morton de la filozofoj kaj la detruon de la pensaro mem. Li iome flirtis kun Futurismo[7][8] kaj aliaj violentaj kaj liberecaj formoj de Modernismo[9] (Papini estas rolulo en kelkaj poemoj de la periodo verkitaj de Mina Loy).[10]

Verkoj redakti

  • La Teoria Psicologica della Previsione (1902)
  • Sentire Senza Agire e Agire Senza Sentire (1905)
  • Il Crepuscolo dei Filosofi (1906)
  • Il Tragico Quotidiano (1906)
  • La Coltura Italiana (kun Giuseppe Prezzolini, 1906)
  • Il Pilota Cieco (1907)
  • Le Memorie d'Iddio (1911)
  • L'Altra Metà (1911)
  • La Vita di Nessuno (1912)
  • Parole e Sangue (1912)
  • Un Uomo Finito (1913)
  • Ventiquattro Cervelli (1913)
  • Sul Pragmatismo: Saggi e Ricerche, 1903-1911 (1913)
  • Almanacco Purgativo 1914 (kun Ardengo Soffici et al., 1913)
  • Buffonate (1914)
  • Vecchio e Nuovo Nazionalismo (kun Giuseppe Prezzolini, 1914)
  • Cento Pagine di Poesia (1915)
  • Maschilità (1915)
  • La Paga del Sabato (1915)
  • Stroncature (1916)
  • Opera Prima (1917)
  • Polemiche Religiose (1917)
  • Testimonianze (1918)
  • L'Uomo Carducci (1918)
  • L'Europa Occidentale Contro la Mittel-Europa (1918)
  • Chiudiamo le Scuole (1918)
  • Giorni di Festa (1918)
  • L'Esperienza Futurista (1919)
  • Poeti d'Oggi (kun Pietro Pancrazi, 1920)
  • Storia di Cristo (1921)
  • Antologia della Poesia Religiosa Italiana (1923)
  • Dizionario dell'Omo Salvatico (kun Domenico Giuliotti, 1923)
  • L'Anno Santo e le Quattro Paci (1925)
  • Pane e Vino (1926)
  • Gli Operai della Vigna (1929)
  • Sant'Agostino (1931)
  • Gog (1931)
  • La Scala di Giacobbe (1932)
  • Firenze (1932)
  • Il Sacco dell'Orco (1933)
  • Dante Vivo (1933)
  • Ardengo Soffici (1933)
  • La Pietra Infernale (1934)
  • Grandezze di Carducci (1935)
  • I Testimoni della Passione (1937)
  • Storia della Letteratura Italiana (1937)
  • Italia Mia (1939)
  • Figure Umane (1940)
  • Medardo Rosso (1940)
  • La Corona d'Argento (1941)
  • Mostra Personale (1941)
  • Prose di Cattolici Italiani d'Ogni Secolo (kun Giuseppe De Luca, 1941)
  • L'Imitazione del Padre. Saggi sul Rinascimento (1942)
  • Racconti di Gioventù (1943)
  • Cielo e Terra (1943)
  • Foglie della Foresta (1946)
  • Lettere agli Uomini di Papa Celestino VI (1946)
  • Primo Conti (1947)
  • Santi e Poeti (1948)
  • Passato Remoto (1948)
  • Vita di Michelangiolo (1949)
  • Le Pazzie del Poeta (1950)
  • Firenze Fiore del Mondo (kun Ardengo Soffici, Piero Bargellini kaj Spadolini, 1950)
  • Il Libro Nero (1951)
  • Il Diavolo (1953)
  • Il Bel Viaggio (kun Enzo Palmeri, 1954)
  • Concerto Fantastico (1954)
  • Strane Storie (1954)
  • La Spia del Mondo (1955)
  • La Loggia dei Busti (1955)
  • Le Felicità dell'Infelice (1956)

Postmortaj redakti

  • L'Aurora della Letteratura Italiana: Da Jacopone da Todi a Franco Sacchetti (1956)
  • Il Muro dei Gelsomini: Ricordi di Fanciullezza (1957)
  • Giudizio Universale (1957)
  • La Seconda Nascita (1958)
  • Dichiarazione al Tipografo (1958)
  • Città Felicità (1960)
  • Diario (1962)
  • Schegge (Articles published in Corriere della Sera, 1971)
  • Rapporto sugli Uomini (1978)

Kolektitaj verkoj redakti

  • Tutte le Opere di Giovanni Papini, 11 vol. Milan: Mondadori (1958–66)

Verkoj en anglaj tradukoj disponeblaj redakti

  • Four and Twenty Minds. New York: Thomas Y. Crowell Company, 1922.
  • The Story of Christ. London: Hodder and Stoughton, 1923 [Rep. as Life of Christ. New York: Harcourt, Brace and Co., 1923].
  • The Failure. New York: Harcourt, Brace and Company, 1924 [Rep. kiel A Man-Finished. London: Hodder & Stoughton, 1924].
  • The Memoirs of God. Boston: The Ball Publishing Co., 1926.
  • A Hymn to Intelligence. Pittsburgh: The Laboratory Press, 1928.
  • A Prayer for Fools, Particularly Those we See in Art Galleries, Drawing-rooms and Theatres. Pittsburgh: The Laboratory Press, 1929.
  • Laborers in the Vineyard. London: Sheed & Ward, 1930.
  • Life and Myself, translated by Dorothy Emmrich. New York: Brentano's, 1930.
  • Saint Augustine. New York: Harcourt, Brace and Co., 1930.
  • Gog, translated by Mary Prichard Agnetti. New York: Harcourt, Brace and Co., 1931.
  • Dante Vivo. New York: The Macmillan Company, 1935.
  • The Letters of Pope Celestine VI to All Mankind. New York: E.P. Dutton & Co., Inc., 1948.
  • Florence: Flower of the World. Firenze: L'Arco, 1952 [kun Ardengo Soffici kaj Piero Bargellini].
  • Michelangelo, his Life and his Era. New York: E. P. Dutton, 1952.
  • The Devil; Notes for Future Diabology. New York: E.P. Dutton, 1954 [London: Eyre & Spottiswoode, 1955].
  • Nietzsche: An Essay. Mount Pleasant, Mich.: Enigma Press, 1966.
  • "The Circle is Closing." In: Lawrence Rainey (ed.), Futurism: An Anthology, Yale University Press, 2009.

Selektaj artikoloj redakti

Noveloj redakti

Referencoj redakti

  1. "Giovanni Papini, Author, is Dead; Italian Philosopher, 75, Who Wrote 'Life of Christ', Won Prize for Study of Dante," The New York Times, 9a de Julio, 1956, p. 23.
  2. Hoehn, Matthew (1948). "Giovanni Papini, 1881." In: Catholic Authors: Contemporary Biographical Sketches. Newark, N.J.: St. Mary's Abbey, p. 607.
  3. Boyd, Ernest (1925). "Giovanni Papini." In: Studies from Ten Literatures. New York: Charles Scribner's Sons, p. 167.
  4. Kunitz, Stanley (1931). "Giovanni Papini." In: Living Authors: A Book of Biographies. New York: The H.W. Wilson company, p. 314.
  5. Bondanella, Peter, ed. (2001). "Papini, Giovanni (1881-1956)," Cassell Dictionary Italian Literature, Continuum International Publishing Group, p. 422.
  6. Orlandi, Daniela (2007). "Papini (1881–1856)." En: Encyclopedia of Italian Literary Studies, Paolo Puppa & Luca Somigli (eds.), Vol. I. Taylor & Francis, p. 1347.
  7. Collins, Joseph (1920). "Giovanni Papini and the Futuristic Literary Movement in Italy." En: Idling in Italy: Studies of Literature and of Life. New York: Charles Scribner's Sons, pp. 88–106.
  8. Clough, Rosa Trillo (1961). Futurism: The Story of a Modern Art Movement, a New Appraisal. New York: Philosophical Library.
  9. Sharkey, Stephen & Robert S. Dombronski (1976). "Revolution, Myth and Mythical Politics: The Futurist Solution," Journal of European History 6 (23), pp. 231–247.
  10. Hofer, Matthew (2011). “Mina Loy, Giovanni Papini, and the Aesthetic of Irritation,” Paideuma 38.
  11. Rep. in Vanity Fair 15 (2), 1920, p. 48.
  12. Rep. in Italian Short Stories from the 13th to the 20th Centuries. With an introduction by Decio Pettoello. London: J. M. Dent & Sons, Ltd., 1932; The Copeland Translations; Mainly in Prose from French, German, Italian and Russian. Chosen and arranged with an introduction. New York-London: Charles Scribner's Sons, 1934.
  • Biografio parte prenita el la enkonduko al Gog de Ettore Allodoli.

Bibliografio redakti

  • Berghaus, Günter (2000). International Futurism in Arts and Literature. Berlin: Walter de Gruyter.
  • Colella, E. Paul (2005). "Reflex Action and the Pragmatism of Giovanni Papini," The Journal of Speculative Philosophy 19 (3), pp. 187–215.
  • Filippis, M. de (1944). "Giovanni Papini," The Modern Language Journal 28 (4), pp. 352–364.
  • Gironella, José María (1958). "The Death and Judgment of Giovanni Papini," Modern Age 2 (3), pp. 240–250.
  • Giuliano, William P. (1946). "Spiritual Evolution of Giovanni Papini," Italica 23 (4), pp. 304–311.
  • Golino, Carlo L. (1955). "Giovanni Papini and American Pragmatism," Italica 32 (1), pp. 38–48.
  • James, William (1906). "G. Papini and the Pragmatist Movement in Italy," The Journal of Philosophy, Psychology and Scientific Methods 3 (13), pp. 337–341.
  • Phelps, Ruth Shepard (1923). "The Poet in Papini," The North American Review, Vol. CĈVII, No. 811, pp. 834–843.
  • Phillips, Charles (1921). "A Prophet in Italy," Catholic World, Vol. CIV, pp. 210–219.
  • Prezzolini, Giuseppe (1922). "Giovanni Papini," Broom 1 (3), pp. 239–248.
  • Riccio, Peter M. (1938). "Giovanni Papini." In: Italian Authors of Today. New York: S.F. Vanni, Inc., pp. 87–96.
  • Waterfield, Lina (1921). "Giovanni Papini," The Living Age, No. 4016, pp. 788–789.
  • Wilson, Lawrence A. (1961). "A Possible Original of Papini's Dottor Alberto Rego," Italica 38 (4), pp. 296–301.
  • Wohl, Robert (2009). The Generation of 1914. Harvard University Press.

En aliaj lingvoj redakti

  • Prezzolini, Giuseppe (1915). Discorso su Giovanni Papini. Firenze: Libreria Della Voce.
  • Fondi, Renato (1922). Un costruttore: Giovanni Papini. Firenze: Vallecchi.
  • Ridolfi, Roberto (1957). Vita di Giovanni Papini. Milano: A. Mondadori, 1957 (Edizioni di Storia e Letteratura, 1996).
  • Horia, Vintilă (1963). Giovanni Papini. Paris: Wesmael-Charlier.
  • Castelli, Eugenio & Julio Chiappini (1971). Diez Ensayos sobre Giovanni Papini. Santa Fe, Argentina: Ediciones Colmegna.
  • Fuente, Jaime de la (1970). Papini: Una Vida en Busca de la Verdad. Madrid: E.P.E.S.A.
  • Righi, Lorenzo (1981). Giovanni Papini Imperatore del Nulla: 1881-1981. Firenze: Tip. Sbolci.
  • Fantino, Giuseppe (1981). Saggio su Papini. Milano: Italia Letteraria.
  • Frangini, Giovanni (1982). Papini Vivo. Palermo: Thule.
  • Invitto, Giovanni (1984). Un Contrasto Novecentesco: Giovanni Papini e la Filosofia. Lecce: Ed. Milella.
  • Di Biase, Carmine (1999). Giovanni Papini. L'Anima Intera. Napoli: Edizioni Scientifiche Italiane.
  • Richter, Mario (2005). Papini e Soffici: Mezzo Secolo di Vita Italiana (1903–1956). Florence: Le Lettere.
  • Arnone, Vincenzo (2005). Papini, un Uomo Infinito. Padova: Messaggero.
  • Castaldini, Alberto (2006). Giovanni Papini: la Reazione alla Modernità. Firenze: Leo S. Olschki.
  • De Paulis-Dalembert, Maria Pia (2007). Giovanni Papini: Culture et Identité. Toulouse: Presses de l'Université du Mirail.
  • Di Giovanni, Antonino (2009). Giovanni Papini. Dalla Filosofia Dilettante al Diletto della Filosofia. Roma-Acireale: Bonanno.

Eksteraj ligiloj redakti