Herminia Brumana

Herminia Catalina Brumana (naskiĝis la  12-an de julio 1897(nun 1897-07-12) en Pigüé, Argentino, mortis la 9-an de januaro 1954 en Bonaero, Argentino) estis argentina instruistino, verkistino, ĵurnalistino, dramaturgo kaj feminista aktivulino kun socialistaj kaj anarĥiistaj ideoj. Ŝi verkis naŭ librojn kaj dek unu teatraĵojn, el kiuj tri estis publikigitaj. Ŝi skribis por Mundo Argentino, El Hogar kaj La Nación, inter aliaj gazetoj. Ŝi aktive partoprenis kiel anarĥiisto kaj socialisto. Ŝi estas konsiderata kiel disĉiplo de Rafael Barrett.

Herminia Brumana
Persona informo
Naskiĝo	12-an de septembro 1897 (1897-09-12) en Pigüé
Morto	9-an de januaro 1954 (1954-01-09) (56-jaraĝa) en Bonaero
Lingvoj	hispana vd
Ŝtataneco	Argentino vd
Profesio
Okupo	verkisto • ĵurnalisto vd
Aktiva dum	1918– vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Elektitaj verkoj

Prozo

• Palabritas, 1918.
• Cabezas de mujeres, 1923
• Mosaico, 1929
• La grúa, 1931
• Tizas de colores, 1932
• Cartas a las mujeres argentinas, 1936
• Nuestro Hombre, 1939
• Me llamo niebla, 1946
• A Buenos Aires le falta una calle, 1953

Teatro

• La protagonista olvidada, 1933

Bibliografio

• Bellucci, Mabel (1994). «Anarquismo y feminismo. El movimiento de mujeres anarquistas con sus logros y desafíos hacia principios de siglo». Todo es Historia abril (321): pp. 66-67.
• Fletcher, Lea (1987). Una mujer llamada Herminia. Buenos Aires: Catálogos Editora.
• Paniza, Delio (1954). Semblanza de Herminia Brumana. Buenos Aires: Montiel.
• Rodríguez Tarditi, José (1956). Herminia Brumana, escritora y maestra. Buenos Aires.
• Sámatan, Marta Elena (1974). Herminia Brumana, la rebelde. Buenos Aires: Plus Ultra.
• Szlaska de Dujovich, Raquel (1987). Herminia C. Brumana en su proyección docente e intelectual. Buenos Aires: De la autora.
• Wapnir, Salomón (1964). Perfil y obra de Herminia Brumana. Buenos Aires: Perlado.

Fonto

En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Herminia Brumana en la angla Vikipedio.