Johannes Tinctoris
Johannes Tinctoris (1435–1511) estis flandra komponisto, muzikisto, juristo, matematikisto, poeto, unu el la plej influhavaj muziko-teoriistoj el sia epoko. Li studis en la Universitatoj de Lieĝo kaj Orleano, kie li diplomiĝis pri kanonika kaj civila juro, krom studi muzikon kaj matematikon, kaj, en 1460, li aktivis serve de la katedralo de Kambrajo, kaj baldaŭ fariĝis kantoro je salmoj, preĝoj kaj responsorioj de la katedralo de Orleano. Lia muzika edukado okazis sub la zorgoj de Guillaume Dufay (1397-1474), kiu ekloĝis en Kambrajo post 1458. Laŭ liaj skribaĵoj, li okupis kelkajn postenojn kiel instruisto pri kantado en Chartres, krom fari kontaktojn kun aliaj komponistoj same kiel Johannes Ockeghem (1420-1497) kaj Antoine Busnois (1430-1492).
| Giovanni Del Tinctore (1435–1511) | ||
|---|---|---|
 Franca flandro-devena
renesanca komponisto kaj muzikoteoriisto. | ||
| Persona informo | ||
| Jehan Le Teintenier Jean de Vaerwere | ||
| Naskiĝo | 1435 en Braine-l’Alleud, apud Nivelles,  Belgio
| |
| Morto | 12-a de oktobro 1511 en Nivelles, Belgio
| |
| Lingvoj | latina vd | |
| Ŝtataneco | Dek sep Provincoj vd | |
| Alma mater | Universitato de Lieĝo Universitato de Orleano | |
| Profesio | ||
| Okupo | komponisto • muzikologo • muzika teoriisto • poeto • verkisto • matematikisto vd | |
| vd | Fonto: Vikidatumoj | |
Ekde 1472, Tinktoris iris al Napolo kie li pasis la reston de sia vivo en la kortegoj de la reĝoj Fernando la 1-a (Aragono) (1380-1416) kaj Ferdinando la 1-a, kie li donis muziko-lecionojn al Beatrico de Aragono (1457-1508) kaj konatiĝis kun Franchinus Gaffurius (1451-1522). Li verkis sennombrajn teoriajn muziko-komponaĵojn, kaj, kvankam li ne estis aŭtentika aŭtoro, li brile sintezis la muzikajn praktikojn de sia epoko. Malmultaj komponaĵoj supervivis ĝis niaj tagoj, sed la plej konataj kiel mesoj, motetoj kaj kantoj elmontras fluantan kompleksan polifonion plena je singularaj aranĝoj.
Malgraŭ la prestiĝo kiun li ĝuis, la lastaj jaroj de Tinctoris estas apenaŭ konataj. Ĉirkaŭe de 1490, li lasis la kortegon el Napolo kaj en oktobro 1490 li estis sendita al la Nordo de Eŭropo por varbi junajn kantistojn, kun rekomendo-leteroj laŭpeto de Karlo la 7-a (1403-1461) kaj Maksimiliano la 2-a (1564-1576). Li probable iras ankaŭ al Lieĝo kaj Bruĝo[1].
En la unuaj jaroj de la 16-a jarcento li definitive reiras al sia patrujo, ĉar en la 11-a de junio 1502 li renoncis al la roma prebendo je proksimume 100 dukatoj starigitaj de la aragonanoj. Kelkaj dokumentos atestas lian ligitecon kun la kolegihava preĝejo el Sankta Gertrudo, en Nivelles, kie iu kanonikeco iam estis al li atribuita. Antaŭ ol la 12-a de oktobro 1511 li mortis, ĉar en tiu dato la benefico al li asignita estis transdonita al Peter de Coninck.
Selektita verkaro redakti
.jpg)
- Diffinitorium musicae
- Liber de arte contrapuncti, Liber primus
- Liber de arte contrapuncti, Liber secundus
- Liber de arte contrapuncti, Liber tertius
- De inventione et usu musicae
- Complexus effectuum musices
- Proportionale musices
- Expositio manus
- Liber de natura et proprietate tonorum
- Liber imperfectionum notarum musicalium
- Tractatus de notis et pausis
- Tractatus de punctis
- Tractatus alterationum
- Complexus viginti effectuum nobilis artis musices
- Tractatus super punctis musicalibus
- Tractatus de regulari valore notarum
Literaturo redakti
- Johannes Tinctoris Complete Theoretical Works
- The Stoa Consortium Arkivigite je 2014-08-29 per la retarkivo Wayback Machine
- Encyclopædia Britannica
- Allgemeine Deutsche Biographie
- Personensuche
- WorldCat Identities
- HEIDI Katalog für die Bibliotheken der Universität Heidelberg
- Bibliothèque Nationale de France
- Tonal Counterpoint, Kendall Durelle Briggs
- The Affinities and Medieval Transposition, Dolores Pesce
- Composers on Music: Eight Centuries of Writings, Josiah Fisk, Jeff William Nichols
- Music at the Aragonese Court of Naples, Allan W. Atlas
- Heavenly Harmonies, Mary Devlin
- Israel Studies in Musicology, Volume 5
- The Language of the Modes: Studies in the History of Polyphonic Modality, Frans Wiering
- Medieval France: An Encyclopedia
- "Cui Dono Lepidum Novum Libellum?", Ignace Bossuyt
- Contemplating Music: Substance, Ruth Katz
- The Transformation of Vernacular Expression in Early Modern Arts, Joost Keizer, Todd Richardson
- Theology as Performance: Music, Aesthetics, and God in Western Thought, Philip Stoltzfus
.jpg)
