Kūkai

Budaisma monako en la heian-epoko en Japanio

Kūkai (空海, 774 - 835) estis Japana bikŝuo, fondinto de la skolo Shingon. Ene de la skolo, li estas konata kiel Kōbō-daishi (弘法大師 la granda majstro de la disvastigado de la darmo?), Odaishi-sama (お大師様 la granda majstro?), la postmorta nomo donita al li jarojn post lia morto de la imperiestro Daigo, aŭ kiel Henjō-kongō (遍照金剛?).

Kūkai (空海)
Portreto de Kūkai de la epoko de Kamakura (1185 - 1333).
Portreto de Kūkai de la epoko de Kamakura (1185 - 1333).
Persona informo
Naskonomo 佐伯眞魚
Aliaj nomoj 教海 • 如空 • 空海 • 空海上人 • お大師さん • お大師様
Naskiĝo 774
en Zentsūji, provinco Sanuki, Japanio
Morto 835
en Monto Kōya, Japanio
Tombo Okunoin
Lingvoj japana
Ŝtataneco Japanio
Familio
Patro Saeki no Tagimi
Patrino Tamayorigozen
Frat(in)oj Shinga • Saeki no Suzukimaro
Parencoj Chisen
Shinzen
Enchin
Okupo
Okupo vortaristo • lingvisto • poeto • kaligrafo • bikŝuofilozofo
Verkoj Bunkyō Hifuron
Tenrei Banshō Meigi
Jūjū Shinron
Sangō Shiiki
Fūshinjō
Secret Key to the Heart Sutra
Shōryōshū
3D Mandala, Toji
vdr

Li estis ankaŭ belskribisto kaj inĝeniero. Legende, li elpensis la skribsistemon kana kaj verkis la poemon Iroha, kiu estis uzita por ordigi kaj instrui la skribsistemon.[1]

Referencoj redakti

  1. Ryūichi Abe. (2000) The Weaving of Mantra: Kūkai and the Construction of Esoteric Buddhist Discourse. Columbia University Press, p. 3, 113–4, 391–3. ISBN 978-0-231-11287-1.