Laminario
Laminario (japane 昆布 Kombu, ankaŭ nomata dashima (koree 다시마 dasima) aŭ haidai (ĉine: 海帶 pinjino=Hǎidài), estas manĝebla fuko, ĝenerale manĝita en Orienta Azio. Plejparto de laminario estas de la specio Saccharina japonica (Laminaria japonica）, amplekse kultivata sur ŝnuroj en la maroj de Japanio kaj Koreio. Super 90 procento de japana laminario estas kultivata, plejparte en Hokajdo, sed ankaŭ en la fora sudo kiel la Enlanda Maro de Seto.
 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Saccharina japonica Areschoug | ||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||
Historio redakti
La plej frua skriba noto de laminario aperis en Shoku Nihongi en 797 kiel donaco kaj imposto de la Tōhoku Regiono. Ĝia uzo komencis pli frue, verŝajne datiĝanta malantaŭa al la Jōmon periodo, sed ĉar ĝi facile putriĝas, ne arkeologia indico povas esti trovita. Dum la Muromachi periodo lastatempe evoluigita sekiganta tekniko de laminario povas esti entenita por pli ol kelkaj tagoj kaj laminario fariĝis grava eksportaĵo de la Tohoku areo. De la Edo periodo, kiel Hokajdo estis koloniita kaj liveraĵaj vojoj estis organizitaj, la uzo de laminario fariĝis vasta en Japanio. Tradicia Okinava kuirarto fidas multe je laminario kiel parto de la dieto; ĉi tiu praktiko komencis en la Edo periodo. Oni en Okinavo uzas pli laminarion por familio ol ĉe iu ajn alia prefekturo. En la 20a jarcento, kultivi laminarion estis eltrovita.
Je la 1960-aj jaroj, sekigi laminarion estis eksportita de Japanio al multaj landoj. Ĝi estis havebla komence ĉe azianaj kaj japanaj en apartaj, manĝaĵaj butikoj kaj restoracioj kaj poste estis vendata en superbazaroj, sano-manĝaĵaj vendejoj.
Eksteraj ligiloj redakti
- Laminario Makroalgo Enciklopedio Arkivigite je 2016-10-22 per la retarkivo Wayback Machine