Limelight (filmo de 1952)

Limelight estas komedi-drama filmo en 1952 verkita, reĝisorita kaj ĉefrolata de Charlie Chaplin, kunaktora Claire Bloom, kun aspekto de Buster Keaton. En dancoscenoj, Bloom estas dublita de Melissa Hayden. La filma muziko estas komponita de Chaplin kaj aranĝita de Ray Rasch.

Limelight
filmo
Originala titolo Limelight
Originala lingvo angla lingvo
Kina aperdato 16 okt. 1952, 23 okt. 1952, 14 nov. 1952, 24 sep. 1954
Ĝenro komedia dramo, filma dramo, muzika filmo
Kameraado Karl Struss
Reĝisoro(j) Charlie Chaplin
Produktisto(j) Charlie Chaplin
Scenaro Charlie Chaplin
Loko de rakonto Londono
Muziko de Charlie Chaplin
Rolantoj Charlie Chaplin • Claire Bloom • Nigel Bruce • Buster Keaton • Sydney Chaplin • Leonard Mudie • Norman Lloyd • Geraldine Chaplin • Edna Purviance • Melissa Hayden • Wheeler Dryden • Marjorie Bennett • Snub Pollard • Charley Rogers • Cyril Delevanti • Michael Chaplin • Oona O'Neill • Josephine Chaplin • Harold Miller • Frank Mills • Colin Kenny • Frank Hagney • Billy Curtis • Florence Wix • André Eglevsky • Charles Chaplin Jr.
Produktinta firmao United Artists
Honorigoj Akademia Premio por la Plej Bona Originala Muziko en Drama Filmo • National Board of Review: Top Ten Films
IMDb
vdr

La filmo estis publikigita dum skandalo, ĉar vojaĝante por apogi la filmon al Chaplin estis rifuzita eniro al Usono. La filmo poste prenis multaj teatroj. En 1972, la filmo estis larĝe dissendata kaj estis honorita per Oskar-premio.

Intrigo redakti

La filmo enkadriĝas en Londono en 1914, sojle de 1-a Mondmilito. 1914 estis la jaro kiam Chaplin faris sian unuan filmon. Calvero (Charles Chaplin), iama fama scenklaŭno, sed nun drinkulo, savas junan dancistinon, Thereza Ambrose, kaŝnomon Terry (Claire Bloom), de memmortigo. Li orgas pri ŝi kaj ŝi resaniĝas, Calvero helpas al Terry reakiri ŝian memfidon kaj rekomenci ŝian danc-karieron. Farante tion li reakiras sian propran memfidon, sed liaj provoj reveni estas malpli sukcesaj. Terry diras, ke ŝi volas geedziĝi kun Calvero malgraŭ ilia aĝdiferenco, kvankam ŝi amikiĝis kun Neville, juna komponisto Calvero kredas, ke estus pli bone konvena por ŝi. Por doni al ili ŝancon, Calvero forlasas hejmon kaj iĝas strato-distristo. Terry, nun ĉefrolante en sia propra spektaklo, fine trovas Calveron kaj persvadas lin por reveni al la scenejo por bonfara koncerto. Reunuigita kun maljuna partnero (Keaton), Calvero havas triumfan revenprezenton, sed tuj havas koratakon kaj mortas en la kulisoj nur kelkajn paŝojn de Terry, la dua akto, dancoj sur scenejo. Tio reprezentas la finon de generacio kaj la alveno de alia. La forvelko pro aĝo kaj la apero de juneco ... sub la Spotlumo, kiel dirite dum la komencaj subtioloj.

Rolantaro redakti

Produktado redakti

Kvankam la filmo enkadriĝas en Londono, ĝi estis tute filmita en Holivodo, plejparte en la Chaplin Studios. La strato kie Calvero vivis estis preparita en Paramount Studios, la variet-scenoj estis filmitaj ĉe RKO, kaj kelkaj eksteraj scenoj uzas malantaŭe projekciitajn fotojn de Londono. Chaplin postenigis membrojn de sia familio en la filmon, inkluzive de kvin el liaj infanoj kaj lian duonfraton Wheeler Dryden. Chaplin elektis scenaktorinon Claire Bloom por la rolo de Terry, tio estis ŝia unua grava rolo en filmoj.

Chaplin rakontis al siaj pli maljunaj filoj ke li atendis Spotlumon kiel lia lasta filmo. Proksime de ĉiuj aferoj li estis tre feliĉa kaj fortiĝis dum produktado, fakto ofte atribuita al la ĝojo de rekreado de sia frua kariero en la Varieteo. La plej multaj homoj kiuj studis la vivon de Chaplin supozus, ke lia karaktero en la filmo estis bazita sur lia patro Charles Chaplin Sr., kiu ankaŭ perdis sian spektantaron kaj turnis al alkoholo, kiu kaŭzis lian morton en 1901. En lia aŭtobiografio 1964, kaj lia libro My Life in Pictures1974, Chaplin insistas, ke Calvero estas bazita sur la vivo de scenejaktoro Frank Tierney. Tiam, en kontrasto, Limelight estis farita dum tempo kiam Chaplin mem komencis perdi sian spektantaron. Laŭ multaj manieroj, la filmo restas tre aŭtobiografia.

La parigo de Chaplin kaj Buster Keaton en la fina muzika numero estas historia ĉar tio estis ununura tempo kiam ili rolis kune en filmo. Chaplin komence ne skribis la parton por Keaton, ĉar li kredis, ke la rolo estis tro malgranda. Ĝi ne estis ĝis li eksciis, ke Keaton travivis malfacialajn tempojn (antaŭ Limelight, Keaton travivis katastrofan geedziĝon, perdis la plej grandan parton de sia riĉaĵo en la eksgeedziĝa proceso, kaj aperadis malofte en filmoj dum la antaŭaj jaroj) ke Chaplin insistis, ke Keaton devus esti elektita por la filmo. Onidiro daŭris, instigita per la intensa rivaleco inter fervoruloj de la du bildstrioj, Keaton donis tian prezenton, ke Chaplin ĵaluze tranĉis siajn scenojn por ke li ne estu superruzita fare de lia rivalo. Proksima partnero de Chaplin asertis, ke Chaplin ne nur ne sentiĝis minacata per la efikeco de Keaton, sed ankaŭ peze redaktis sian propran filmaĵon de la dueto plifortigante tiu de Keaton. Laŭ la biografisto de Keaton Rudi Blesh, Chaplin moderigis sian fifame rigidan direktoran stilon por doni al Keaton liberan bridon por inventi sian propran komikan stilon dum tiu sekvenco. La vidvino de Keaton Eleanor asertis, ke Buster estis ravita kun sia aspekto en la filmo, kaj kredis sian komercpartneron Raymond Rohauer ekis kaj provizis la onidirojn. La filo de Chaplin Sidnejo, kiu ankaŭ aperis en la filmo, diris, ke eĉ se kelkaj el la plej bonaj scenoj de Keaton estus tranĉitaj (kion li ne kredis), la intrigo ne permesus al apoga aktoro subite ekaperi kaj superruzi la klimaksan revenon de la karaktero de Chaplin.

Akcepto redakti

Turneante Brition por reklami la filmon, Chaplin eksciis, ke al li estis rifuzita reenirovizo al Usono pro liaj kvazaŭaj komunistaj simpatioj, kaj multaj amerikaj teatroj rifuzis ludi Limelight. Ekstere de kinejoj en pluraj Oreint-marbordaj urboj, la filmo ne estis vidita fare de la amerika filmpubliko. Daŭris ĝis 1972 kiam la filmo estis finfine vidita en larĝa amerika liberigo, kaj Chaplin, Larry Russell, kaj Ray Rasch ricevis la Oskaron por plej bona origina poentaro. Spotlumo nuntempe tenas elstarajn 96% sur Rotten Tomatoes.

La filmo estis masive populara en Japanio.[1] Ĝi estis grandege sukcesa en Eŭropo kaj ĉirkaŭ la mondo. Tamen en Usono ĝi estis relativa seniluziiĝo, nur prenante 1 milionon USD.[2]

La muziko redakti

La temo al tiu filmo, titolita "Terry's Theme" (verkita de Charles Chaplin) iĝis populara, ofte ludata kanto kiel "Eternally" kun vortoj de Geoff Parsons kaj John Turner.

En 1972, dudek jarojn post la unua publikado de la filmo, Chaplin kaj liaj muzikaj kunlaborantoj Raymond Rasch kaj Larry Russell estis aljuĝita Oskaro por Best Original Dramatic Score.[3] Ĝi estis la nura konkurenciva Akademia Premio kiun Chaplin iam ricevis. (Li antaŭe ricevis du Honorajn Oskarojn. )

Teatra adaptado redakti

En 2012, ĝi havis sian unuan tutmondan scenadaptadon de direktoro, verkisto kaj aktoro Ariel Varela, en Peruo.

Referencoj redakti

  1. ""Limelight" Set Jap Box Office Record.", National Library of Australia, 21 April 1953, paĝo 7. Kontrolita 21 March 2013.
  2. Tino Balio, United Artists: The Company The Changed the Film Industry, Uni of Wisconsin Press, 1987 p 56-58
  3. http://www.charliechaplin.com/biography/articles/7-Limelight Arkivigite je 2010-10-12 per la retarkivo Wayback Machine charliechaplin.com: Limelight

Eksteraj ligiloj redakti

Fonto redakti

En tiu ĉi artikolo estas uzita maŝina traduko de WikiTrans de teksto el la artikolo Limelight (1952 film) en la angla Vikipedio.