Lingva atlaso
Lingva atlaso montras la historian kaj geografian amplekson de la disvastigo de lingvoparolantoj. Ĝi konsistas el sistemigita kolekto de mapoj montrantaj la distribuon de unuopaj lingvoj kaj iliaj dialektoj, kunigitaj per komuna teritorio (Atlaso de la ĉina lingvaro), komuna genetika aŭ area aparteno (Atlaso de la kaŭkaza lingvaro) aŭ alia komuna karakterizaĵo (Atlaso de lingvoj por interkultura komunikado). La lingva atlaso do reprezentas fundamentan ilon por la studado de geolingvistiko.
La kreo de lingva atlaso de ĉi tiu tipo estas relative nova fenomeno en lingvistikon, lokita en la komunaĵo de la kampoj de lingvistiko, lingva geografio, socilingvistiko, lingva antropologio, kaj ofte historio kaj etnografio. Samtempe lingvaj atlasoj estas gravaj helpiloj en ilia plua esplorado.
Bazaj lingvaj atlasoj redakti
- Lingva atlaso de la pacifika regiono (red. SA Wurm, Shirô Hattori), 1981.
- Lingva atlaso de Ĉinio (red. SA Wurm), 1988.
- Atlaso de la lingvoj en la mondo (red. C. Moseley, RE Asher), 1994.
- Atlaso de la endanĝeraj lingvoj en la mondo (red. SA Wurm), 1996.
- Atlaso de lingvoj por interkultura komunikado en Pacifiko, Azio kaj Ameriko (en 2 vol.), 1996.
- Atlaso de la Lingvoj kaj Etnaj Komunumoj de Sudazio. (red. Bretona RJL), 1997.
- Atlaso de latinidaj lingvoj (red. Koryakov YB), 2001
- Atlaso de kaŭkazaj lingvoj (red. Koryakov YB), 2002.
- Atlaso de la Lingvoj de Surinamo (red.Carlin EB, Arends J.), 2003.
- Atlaso de kaŭkazaj lingvoj (red. Korjakov Yu. B.), 2006.