Malhela mevo
La Malhela mevo (Larus fuscus) estas granda mevo, tio estas birdo de la familio de Laredoj kaj ordo de Karadrioformaj, kaj unu el la plej konataj kaj oftaj mevoj en Eŭropo.
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
 | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
Disvastiĝo kaj subspecioj redakti
Ĝi reproduktiĝas en la atlantikaj marbordoj de Eŭropo, tio estas Islando, Skandinavio, Finnlando kaj norda Rusio (en tiuj du lastaj landoj ankaŭ en internaj regionoj), Balta Maro, Britaj Insuloj kaj ĝis Francio kaj norda Hispanio. Ĝi estas migranta birdo, kiu vintras suden al Mediteraneo kaj ambaŭ marbordoj de Afriko escepte la plej sudaj regionoj. Ĝi estas ankaŭ regula vizitanto vintre en la orienta marbordo de Norda Ameriko, probable el la reprodukta loĝantaro de Islando. Kvankam estas marbirdo, ĝi povas migri tra la kontinento.
Estas tri rasoj:
- Larus fuscus fuscus - Balta Maro, orienta Skandinavio. Supraj partoj nigraj kiel gagato.
- Larus fuscus intermedius - Danio, Nederlando, Norvegio. Supraj partoj nigraj kiel karbo.
- Larus fuscus graellsii - Britaj Insuloj, Islando, norda Francio. Supraj partoj malhelgrizaj.
Estas ĉirkaŭ 210,000 ĝis 230,000 reproduktaj paroj en Britio, Francio, Islando, Skandinavio kaj Nederlando.
Aspekto redakti
Ili estas simila laŭ grando al la Arĝentmevo sed iomete pli granda: 51 ĝis 61 cm longa kun enverguro de 128 ĝis 148 cm kaj pezo de 650 ĝis 1000 g. La ununura konfuzebla specio en Eŭropo estas la Nigramantela mevo. Tiu ĉi estas iome pli malgranda, pli maldika kaj havas flavajn krurojn -de kie venas unu el la du nomoj- kaj ne rozkolorajn. Krome la blankaj “speguloj” en flugilpintoj estas multe pli malgrandaj. Plenkreskuloj havas blankajn kapon, kolon kaj ventron kaj nigrajn aŭ malhelgrizajn flugilojn (depende el la raso) kaj dorson -de kie venas la alia el la du nomoj-. Pro la pli granda kontrasto la flugilkonturo blanka estas pli videbla ol en aliaj mevoj kaj dumfluge kaj stare inter dorsofino kaj flugilpinto. La beko estas tre flava kun ruĝa marko en pinto de suba makzelo. La kapo estas iom griza vintre, malkiel ĉe la Nigramantela mevo kaj la irizo de la okulo estas flavaj kun iome da ruĝa ringo.
Junuloj havas skvamecajn nigrobrunajn suprajn partojn kaj simplan flugilbildon. Ili atingas plenkreskulan plumaron je la kvara jaro. Identigo disde la junuloj de la Arĝentmevo estas pli facile pro la pli malhelaj kaj nestriaj triaj plumoj.
Kutimoj redakti
Tiu palearktisa specio reproduktiĝas kolonie en marbordoj kaj lagoj, konstruas kovritan neston surgrunde aŭ ĉe klifo. Plej ofte la ino demetas tri verdecajn ovojn. Ambaŭ gepatroj kovas dum preskaŭ unu monato. Ĉefe la ino manĝigas la idojn; tiuj bekofrapas en la ruĝa makulo de la patrobeko por ricevi manĝajon. La idoj ekflugas post 5 semajnoj.
La voĉo estas "rideca" krio “gleo-gleo-gleo” kiel tiu de la Arĝentmevo (al kiu tiu specio estas tre parence rilata), sed pli akra.
Ili estas ĉiomanĝantaj kiel plej granda parto de la mevoj de la genro Larus kaj ili povas paraziti, manĝi kadavraĵojn aŭ serĉi taŭgajn etajn predojn. Ili ofte sekvas ŝipojn por profiti fiŝajn restaĵojn.
Ili flugas forte kaj pove.
Ili vivas ĝis 26 jarojn.
Referencoj redakti
- BirdLife International (2004). Larus fuscus. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj, eldono de 2006. IUCN 2006. Elŝutita 11 May 2006.
- "National Geographic" Field Guide to the Birds of North America ISBN 0-7922-6877-6
- Seabirds de Peter Harrison, ISBN 0-7470-1410-8
- Handbook of the Birds of the World Vol 3, Josep del Hoyo editor, ISBN 84-87334-10-5
- "National Audubon Society" The Sibley Guide to Birds, de David Allen Sibley, ISBN 0-679-45122-6
Vidu ankaŭ redakti
Eksteraj ligiloj redakti
- Ejo LBBG ĉe www.gull-research.org
- LBBG en Amsterdamo
- Franclingva ejo pri Malhela mevo
- Anglalingva ejo pri Malhela mevo Arkivigite je 2007-05-31 per la retarkivo Wayback Machine