Premio Unesko/Guillermo Cano de Monda Gazetarlibereco
La Premio Unesko/Guillermo Cano de Monda Gazetarlibereco, kreita en 1997, honoras personon, organizaĵon, aŭ institucion, kiu elstare kontribuis al la defendo kaj/aŭ progresigo de gazetarlibereco ie ajn en la mondo, precipe kiam atingite en riska situacio.
| Premio Unesko/Guillermo Cano de Monda Gazetarlibereco | ||
| honorigo | ||
|---|---|---|
| Nomita laŭ | Guillermo Cano Isaza | |
| Organizanto | Unesko | |
| Fondita en | 1997 | |
| En TTT | Oficiala retejo vd | |
La premio, kiu inkluzivas 25 000 usonajn dolarojn, premiiĝas ĉiun jaron je la okazo de Monda Tago de Gazetarlibereco je la 3a de majo.
La premio havas la nomon de Guillermo Cano Isaza, la redaktoro de la kolombia ĵurnalo El Espectador, kiu estis murdita en Bogoto la 17an de decembro 1986. Cano estis malkaŝa kritikanto de la potencaj drogestroj de la lando.
Ĉiujare sendependa juĝantaro[1] de ses ĵurnalismaj profesiuloj, elektitaj de la Ĝenerala Direktoro de Unesko, elektas ricevanton el la multaj kandidatoj proponitaj de ne-registaraj organizaĵoj, kiuj laboras pri gazetarlibereco, kaj de la membroŝtatoj de Unesko. La juĝantaro daŭras tri jarojn, unufoje renovigebla.
La itala ĵurnalisto Marilù Mastrogiovanni, kiu verkis kontraŭ krimulaj organizaĵoj, fariĝis la prezidanto de la juĝantaro en 2021.[2] Aliaj membroj de la juĝantaro estas:
- Wendy Funes (Honduro), malkaŝiga ĵurnalisto;
- David Dembele (Malio), ĉefredaktoro de la Depêche du Mali/L'Investigateur;
- Hamid Mir (Pakistano), Administra Redaktoro de Geo Televido Pakistano;
- Alfred Lela (Albanio), Politika analizisto kun News 24 kaj Fondinto kaj Direktoro de Politiko;
- Zainab Salbi (Irako), ĵurnalisto, kiu kreis kaj gastigis kelkajn programojn, inkluzive #MeToo, Now What? je kanalo PBS (2018)
Ricevintoj redakti
| Jaro | Ricevinto | Lando |
|---|---|---|
| 2023 | Nikoofar Hameri, Eraheh Mohammadi, Narges Mohammadi |  Irano
|
| 2022 | Belarussian Association of Journalists |  Belorusio
|
| 2021 | Maria Ressa[3] |  Filipinoj
|
| 2020 | Jineth Bedoya Limo |  Kolombio
|
| 2019 | Kyaw Soe Oo & Wa Sola[4] |  Birmo
|
| 2018 | Mahmoud Abu Zeid[5] |  Egiptio
|
| 2017 | Dawit Isaak |  Svedio/ Eritreo
|
| 2016 | Khadija Ismayilova |  Azerbajĝano
|
| 2015 | Mazen Darwish |  Sirio
|
| 2014 | Ahmet Şık |  Turkio
|
| 2013 | Reeyot Alemu |  Etiopio
|
| 2012 | Eynulla Fatullayev | Azerbajĝano[6]
|
| 2011 | Ahmad Zeidabadi | Irano
|
| 2010 | Mónica González Mujica |  Ĉilio
|
| 2009 | Lasantha Wickrematunge |  Srilanko (postmorta premio)
|
| 2008 | Lydia Cacho Ribeiro |  Meksiko
|
| 2007 | Anna Politkovskaya |  Rusio (postmorta premio)
|
| 2006 | Majo Chidiac |  Libano
|
| 2005 | Cheng Yizhong |  Ĉinio
|
| 2004 | Raúl Rivero |  Kubo
|
| 2003 | Amira Hass |  Islando
|
| 2002 | Geoffrey Nyarota |  Zimbabvo
|
| 2001 | Gajna Ujo | Birmo
|
| 2000 | Nizar Nayyouf | Sirio
|
| 1999 | Jesuo Blancornelas | Meksiko
|
| 1998 | Christina Anyanwu |  Niĝerio
|
| 1997 | Gao Yu | Ĉinio
|
Referencoj redakti
- ↑ . The Jury (angle). Alirita 2021-01-28.
- ↑ . Two leading women journalists to join 2021 Jury of the UNESCO/Guillermo Cano World Press Freedom Prize (angle) (2021-01-15). Alirita 2021-01-28.
- ↑ "Embattled Philippine journalist wins UN press prize", Yahoo! News, 27a de aprilo 2021. Arkivigite je 2021-04-27 per la retarkivo Wayback Machine Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2021-04-27. Alirita 2021-06-19.
- ↑ "Jailed Reuters reporters, U.S. border photographers win Pulitzer Prizes".
- ↑ "Egyptian photojournalist Mahmoud Abu Zeid, aka Shawkan, to receive 2018 UNESCO/Guillermo Cano Press Freedom Prize", Unesko, 23a de aprilo 2018. Kontrolita 19a de junio 2021.
- ↑ "World Press Freedom Day 3 May in Tunis", 24a de aprilo 2012.
Eksteraj ligoj redakti
En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo UNESCO/Guillermo Cano World Press Freedom Prize en la angla Vikipedio.