Punktumo
Punktumo (de la latina vorto punctum „punkto, piko“) estas faka termino en la medicino por la intenca vundiĝo de la haŭto de individuo per malvasta metala tubeto. La celo estas aŭ injekto de likva medikamento, aŭ la elpreno de korpa likvaĵo por posta ekzamenado pere de la metodoj de laboratoria medicino. La forprenita korpa likvaĵo nomatas "punktumaĵo".
Ankaŭ la terapie celita piko de haŭto kaj surfaca histo de individuo nomiĝas punkturo[1]; kadre de akupunkturo nomatas (nadlo)punktumo.
Pri punktumoj estas la sekvantaj aplikataj metodoj:
- injekto[2] cele al enŝprucigo de likvaj medikamentoj per injektilo;
- punkcio[3] cele al forpreno de korpaj histoj kiel
- sango
- urino
- sinovia likvaĵo (latine synovia) de artiko
- cerebro-spina likvaĵo (latine liquor cerebrospinalis) ĉirkaŭanta cerbon aŭ mjelon
- peritonea likvaĵo en la abdomeno
- pleŭra likvaĵo en la pulmo
- mjelo (latine medula) en la spino
- biopsio[4] cele al elpreno de korpaj histoj por estontaj analizoj;
- paracentezo[5] cele al elfluigo
Iuj organoj estas facile punktumeblaj, se oni lernis la teknikon (ektemple surfaca punktumo de angioj, haŭto, hepato). Aliaj organoj malfacile punktumeblas aŭ la ago danĝeras pro ebla vundo de la ekzamenata organo respektive de najbaraj organoj. (ekzemple milio, gala veziko, intestaro). Laŭ la esplorenda organo la punktumo povas esti plenumata per simpla vida kontrolo, aŭ per helpo de rentgeno, magneta resonanca bildigo aŭ sonografio.
Ĉar iuj punktumoj estas ligitaj al signifaj doloroj kaj la koncernato timas tiujn dolorojn, eblas antaŭe loke medikamente malplidolorigi la areon aŭ apliki sisteme trankviligan medikamenton.
