Sendrata telegrafio

Sendrata telegrafio, aŭ malpli ofte senkabla telegrafio, signifas telesendon de telegrafiaj signaloj pere de radio ondoj;[1][2] pli specifa termino por tio estas radiotelegrafio. Antaŭ ĉirkaŭ 1910 kiam radio iĝis dominanta, la termino sendrata telegrafio estis uzata ankaŭ por variaj aliaj eksperimentaj teknologioj por elsendi telegrafiajn signalojn sen dratoj, kiel pere de elektromagneta indukto, aŭ grundokonduktaj telegrafiaj sistemoj.[3][4]

Usona radiisto en 1943 en Novgvineo elsendanta pere de radiotelegrafio.

Radiotelegrafio estis la unua rimedo de radio-komunikado; la unuaj praktikaj radio-elsendiloj kaj -riceviloj inventitaj en 1894-5 fare de Guglielmo Marconi uzis radiotelegrafion. Ĝi plue estis la nura tipo de radioelsendado dum la unuaj tri jardekoj de radio, nome la "epoko de sendrata telegrafio" ĝis la Unua Mondmilito, kiam la disvolvigo de la amplitudmodula (AM) radiotelefonio ebligis, ke sono (aŭdio) estu elsendita pere de radio.

Notoj redakti

  1. Hawkins, Nehemiah (1910). Hawkins' Electrical Dictionary: A cyclopedia of words, terms, phrases and data used in the electric arts, trades and sciences. Theodore Audel and Co. p. 498.
  2. Merriam-Webster's Collegiate Dictionary: 11a Eld. Mirriam-Webster Co. 2004. p. 1437. ISBN 0877798095.
  3. Maver, William Jr. (1903). American Telegraphy and Encyclopedia of the Telegraph: Systems, Apparatus, Operation. New York: Maver Publishing Co. p. 333.
  4. Steuart, William Mott; et al. (1906). Special Reports: Telephones and Telegraphs 1902. Washington D.C.: U.S. Bureau of the Census. pp. 118–119.