Songara paruo
La Songara paruo (Poecile songarus, iam Parus songarus) estas paseroforma birdo de la familio Paruedoj. Ĝi estas la suda partnero de la Salikparuo P. montanus, kaj estas ofte inkludita en ĝi kiel subspecio.
 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Biologia klasado | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| Poecile songarus (Severtzov, 1873) | ||||||||||||||
| Konserva statuso | ||||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||||
Ĝi estas disvastigata en la deciduaj montarbaroj de sudorienta Kazaĥio, Kirgizio kaj norda Ĉinio.
La 13 cm longa Songara paruo havas malhelbrunan kronon, nigrecan mentonon, tre brunajn suprajn partojn, blankajn vangojn kaj cinamokolorajn okrajn subajn partojn. Ambaŭ seksoj estas similaj, sed junuloj estas iome pli senkoloraj.
La plej komuna alvoko estas naza zii, zii, zii, sed la notoj de tiu birdo evidente varias konsiderinde.
La Songara paruo kutime elfosas sian propran nestotruon, ofte en putriĝanta stumpo aŭ en arbo, pli malpli dekadenca. Plej parto de nestoj estas tasformaj el felteca materialo, kiel ledo, haro kaj ligneroj, sed oni uzas ankaŭ plumojn. La ino demetas 5 al 6 blankajn ovojn kun ruĝecaj punktetoj aŭ makuletoj.
Ili manĝas raŭpojn, insektojn kaj semojn, kiel multaj aliaj paruoj.
Oni agnoskas kvar subspeciojn (Harrap & Quinn 1996):
- Poecile songarus songarus (Severtsov, 1873). Montoj Tjanŝano.
- Poecile songarus affinis (Przevalski, 1876). Norda-centra Ĉinio.
- Poecile songarus stoetzneri (O. Kleinschmidt, 1921). Nordorienta Ĉinio.
- Poecile songarus weigoldicus (O. Kleinschmidt, 1921). Sudokcidenta Ĉinio.
El tiuj la lej ĵusaj genetikaj studoj sugestas ke la unuaj tri estu pli bone inkluditaj en P. montanus, kaj nur la lasta estus genetike distinga (del Hoyo et al. 2007).
Referencoj redakti
- Del Hoyo, J., Elliot, A., & Christie D. (eds). (2007). Handbook of the Birds of the World. Volume 12: Picathartes to Tits and Chickadees. Lynx Edicions. ISBN 978-84-96553-42-2
- Harrap, S., & Quinn, D. (1996). Tits, Nuthatches and Treecreepers. Christopher Helm. ISBN 0-7136-3964-4