Temperaturo de Planck

En fiziko, la temperaturo de Planck T_P estas la mezurunuo de temperaturo en sistemo de naturaj unuoj origine proponitaj de germana fizikisto Max Planck.

Ĝi egalas al

$T_{P}={\sqrt {\frac {\hbar c^{5}}{Gk_{B}^{2}}}}={\frac {m_{P}c^{2}}{k_{B}}}$

kie c estas lumrapideco en vakuo;

G estas gravita konstanto;

$\hbar ={\frac {h}{2\pi }}$ estas malpligrandigita konstanto de Planck;

k_B estas konstanto de Boltzmann;

m_P estas la maso de Planck.

Ĝia valoro estas

T_P ≈ 1,416785(71) · 10³² K

La ĉeferarujo de la pritaksita valoro estas metita en krampoj.

Pli elvolvita formo de ĉi tiu lasta esprimo estas T_P = 1,416785 · 10³² K ± 0,000071 · 10³² K.

Relativa necerteco de la valoro estas ĉefe pro necerteco de la gravita konstanto G. Relativa necerteco de T_P preskaŭ egalas al tiu de G dividita je 2. Vidu plu en unuoj_de_Planck#Necertecoj_de_valoroj.

Fizika signifeco

Laŭ kvantuma teorio, 1 temperaturo de Planck devus esti la plej granda temperatura kiun fiziko povas konsideri en signifa vojo. Je temperaturoj pli grandaj ol T_P, la nunaj fizikaj teorioj ne taŭgas pro manko de teorio de kvantuma gravito.

Estas opinio ke je 1 tempo de Planck post la praeksplodo, universo havis temperaturon de proksimume 1 temperaturo de Planck.

Vidu ankaŭ

• Unuoj de Planck
• Naturaj unuoj
• Temperaturo
• Epoko de Planck
• Absoluta nulo de temperaturo
• Temperaturo de Hagedorn

Eksteraj ligiloj

• Valoro de temperaturo de Planck ĉe NIST-CODATA
• Kio estas la kontraŭa de absoluta nulo? Arkivigite je 2008-11-21 per la retarkivo Wayback Machine
• Absolute varma