Trono
ceremonia seĝo de monarko
Trono estas ceremonia alta seĝo de reĝo aŭ alia suvereno. Figure trono signifas la reĝan aŭ suverenan potencon.
Laŭ Francisko Azorín trono estas Ceremonia, alta seĝo por reĝo aŭ suvereno.[1] Li indikas etimologion el la greka thronos (trono).[2]
Listo de famaj tronoj redakti
- Trono de Salomo
- Trono de Apolo, Amyclae
- Trono de Sankta Eduardo, Westminster Abbey, Londono
- Trono Karolo la granda, Aachen
- Trono de Imperiestro Vilhelmo la 2-a, Poznan
- Trono de Imperiestro Vilhelmo la 2-a, Romo
- Dana trono el eburo kaj narvalodentoj en Kopenhago
- Trono de la Papo
- Portebla trono de la Papo
- Pavotrono, trono de la iamaj hindaj reĝoj, kiu troviĝas nun en Irano kaj estas trono de la persa ŝaho
- Krisantemotrono, trono de la japanaj imperiestroj
- Drakotrono, trono de la ĉinaj imperiestroj
- Feniksotrono, trono de la koreaj reĝoj
- Leonotrono, trono de la Dalai-Lamao, reganto de Tibeto
Proverbo redakti
Ekzistas proverbo pri trono en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof[3]:
„ Ne atingos krio ĝis la trono de Dio. ”
Referencoj redakti
- ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝoj 204-205.
- ↑ Azorín, samloke.
- ↑ Lernu. Arkivita el la originalo je 2011-12-25. Alirita 2009-04-02.