Ulrike Lorenz
Ulrike LORENZ (naskiĝis en 1963 en Gera), intertempe Ulrike Rüdiger) estas germana arthistoriistino kaj muzeestrino. Ekde augusto 2019 ŝi prezidantis ĉe Klassik Stiftung Weimar.[1]
| Ulrike Lorenz | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 1963 en Gera |
| Lingvoj | germana |
| Ŝtataneco | Germanio • Germana Demokratia Respubliko |
| Alma mater | Universitato de Lepsiko • Bauhaus-Universitato Vajmaro |
| Okupo | |
| Okupo | arthistoriisto |
Vivo redakti
Originante el orforĝista familio el GDR ŝi studis inter 1983 kaj 1988 arthistorio kaj arkeologio en Lepsiko; ŝia diplomo speciale laŭditis. Doktoriĝo estis en 2000 ĉe Bauhaus-Universitato Vajmaro pri la germana-norvega avangarda arkitekto Thilo Schoder.[2]
En 1989 ŝi komisiitis pri la novaranĝo de la muzeo ĉe Otto-Dix-domo (Gera). Duonan jaron post la inaŭguro ŝi transprenis la gvidadon de la artkolektoj ĉe Oranĝerio de Gera.[3] Krom la trarigardo kaj novprezento de gera-a kaj turingia arta kaj arkitektura historio de la 20-a jarcento[4] ŝi sukcesis igi la artkolektojn en Gera centro de esploroj pri Otto Dix[5] kreante unu el la plej grandaj Dix-kolektoj malprivataj.[6] En 2003 Lorenz krome transprenis la estradon de la Urba muzeo de Gera por kiu ŝi ordonis grandstilan restaŭradon kaj novformigon de la daŭre prezentotaj objektoj ene post la fino de GDR. Inter 2004 kaj 2008 ŝi direktorinis ĉe Kunstforum Ostdeutsche Galerie en Regensburg,[7] estante ekde 2007 estrarĉefo de la samnoma fondaĵo.
Por la novkreo de Kunstform ŝi ricevis en 2008 la Friedrich-Baur-premion de la munkena Bavara akademio pri belaj artoj. Inter januaro 2009 ĝis la translokiĝo je Vajmaro ŝi direktorinis en Mannheim ĉe Kunsthalle Mannheim,[8] kiu estis unu el la unuaj burĝaj kolektoj pri moderna arto en la tuta mondo. Sub ŝia estrado realiĝis kompleta novkonstruo kaj inaŭguro en 2008. Inter 2007 kaj 2009 ŝi anis ĉe la ĵurio de la fondaĵo Kulturstiftung des Bundes, kaj inter 2010 kaj 2018 ŝi estis membro de la estrarano de la Germana muzea ligo. En majo 2014 ŝi membriĝis je Akademie der Künste en Berlino.[9]
Verkoj redakti
- Monografioj
- kun Wolfgang Ullrich: Was muss das Museum? Was kann das Museum? Ein Streitgespräch. Verlag der Buchhandlung Walther König, Köln 2018, ISBN 978-3-96098-288-3.
- Otto Dix. Violencia y Pasión. Mexiko-Stadt 2016, ISBN 978-607-97210-0-8; ISBN 978-3-945048-19-1.
- kun Stefanie Patruno, Christoph Wagner: Skulptur pur. Kunsthalle Mannheim. Kehrer, Heidelberg 2014, ISBN 978-3-86828-487-4.
- kun Beatrice von Bormann: Dix/Beckmann. Mythos Welt. Hirmer, München 2013, ISBN 978-3-7774-2009-7.
- kun Inge Herold, Stefanie Patruno: Meisterwerke. Malerei und Skulptur. Kunsthalle Mannheim. Wienand, Köln 2013, ISBN 978-3-86832-164-7.
- kun Bogomir Ecker, Stefanie Patruno: Nur Skulptur! Das Mannheimer Skulpturenprojekt. Kehrer, Heidelberg 2013, ISBN 978-3-86828-385-3.
- Bruce Nauman. Der wahre Künstler. Mannheim 2011, ISBN 978-3-89165-222-0.
- Magdalena Jetelová. Landscapeof Transformation. Köln 2010, ISBN 978-3-86832-030-5.
- Fremde Heimat. Kunst in Baden-Württemberg. Heidelberg 2010, ISBN 978-3-88423-344-3.
- Tobias Rehberger. Public 1997-2009. Köln 2009, ISBN 978-3-86832-016-9.
- Brücke. Köln 2008, ISBN 978-3-8228-5471-6.
- kun Marie-Amélie zu Salm-Salm, Hans-Werner Schmidt: Lovis Corinth und die Geburt der Moderne. Bielefeld 2008, ISBN 978-3-86678-177-1, ISBN 978-3-89188-117-0 (Museumsausgabe).
- Otto Dix. Welt & Sinnlichkeit. Regensburg 2005, ISBN 3-89188-109-6.
- Otto Dix dessinateur. In: Otto Dix. Dessins d’une guerre à l’autre. Gallimard 2003, ISBN 2-07-011733-2; ISBN 2-84426-167-1.
- Thilo Schoder. Ein Architekt im Spannungsfeld der Moderne. Jena 2001 [= Dissertation, Werkverzeichnis], ISBN 3-931743-40-3.
- InnenSichten. Kunst in Thüringen: 1945 bis heute. Hrsg.: Sparkassen-Kulturstiftung Hessen-Thüringen, Frankfurt/Main 1999, ISBN 3-910051-27-8.
- Thilo Schoder. Leben und Werk in Deutschland. Jena 1997, ISBN 3-931743-13-6.
- Da-Zwischen. Zeitgenössische Kunst in Deutschland. Katalog zur Ausstellung anlässlich der deutschen Präsidentschaft im Rat der EU in Brüssel. Hrsg.: Institut für Auslandsbeziehungen, Stuttgart 1994.
- Wolf Vostell. Leben = Kunst = Leben. Leipzig 1994, ISBN 3-363-00605-5; ISBN 3-910051-09-X.
- Testigo de su época, contra el espíritu de su época. In: Museo Vostell Malpartida, Cáceres. (Hrsg): Junta de Extremadura, Merida 1994, ISBN 84-7671-991-4.
- Grüße aus dem Krieg. Die Feldpostkarten der Otto-Dix-Sammlung. Gera 1991, ISBN 3-910051-03-0.
- Der Bauhaus-Schüler Kurt Schmidt. Leben und Werk. Kunstsammlung Gera 1990 [= Werkverzeichnis], ISBN 978-3-910051-02-7.
- Eldonoj
- Stadt in der Stadt. Die neue Kunsthalle Mannheim. Mannheim 2018, ISBN 978-3-89823-565-5.
- Fritz Schwegler. Berlin 2016, ISBN 978-3-7757-4203-0 (Museumsausgabe) ISBN 978-3-89165-230-5.
- kun Christine Hopfengart: Streifzüge durch die Moderne. Die Graphische Sammlung der Kunsthalle Mannheim. Köln 2015, ISBN 978-3-86832-257-6.
- Neue Räume für Kunst. Internationaler Architektenwettbewerb Kunsthalle Mannheim. Heidelberg 2014, ISBN 978-3-86828-461-4.
- Otto Dix. Briefe. Bearbeitet v. Gudrun Schmidt, Wienand, Köln 2013, ISBN 978-3-86832-163-0.
- Thomas Hirschhorn. It's Burning Everywhere. Kehrer, Heidelberg 2011, ISBN 978-3-86828-214-6.
- Entdeckt! Rebellische Künstlerinnen in der DDR. Städtische Kunsthalle, Mannheim 2011, ISBN 978-3-89165-221-3.
- Dix avant Dix. Das Jugend- und Frühwerk (1903–1914). Jena 2000, ISBN 3-931743-36-5.
- Franz Erhard Walther. Mit dem Körper sehen. Werkentwicklung, Werkbeispiele 1957–1997. Kunstsammlung Gera, Gera 1997, ISBN 3-910051-19-7.
- Thilo Schoder. Architektur und Design 1888-1979. Glaux, Jena 1997, ISBN 3-931743-14-4.
Referencoj redakti
- ↑ titel=Dr. Ulrike Lorenz: Präsidentin der Klassik Stiftung Weimar
- ↑ Ulrike Lorenz: Thilo Schoder. Ein Architekt im Spannungsfeld der Moderne. Leben und Werk in Deutschland (1888–1936). Glaux, Jena 2001, ISBN 3-931743-40-3
- ↑ Jens-Uwe Sommerschuh: Sie wohnt im Geburtshaus des Künstlers – in: art. Das Kunstmagazin, Nr. 5, Mai 1997, p. 44.
- ↑ Ulrike Rüdiger (Lorenz): Götzendämmerung am Gauforum – in: Weimar Kultur Journal, Jg. 8, Nr. 7/1999, p. 12–14.
- ↑ Jürgen Hohmeyer, Hinan ins brausende Leben – in: DER SPIEGEL 46/2000, p. 276.
- ↑ Andreas Hergeth: Die einzige Chance ist, Profil zu zeigen, in: HANDELSBLATT 21./22.9.2001, Nr. 183, S. 50; Susanne Altmann: Otto Dix in Gera und andere Glücksfälle, in: art spezial. Kunst & Karriere, 2002, p. 16.
- ↑ Annika Wind: Aufbruch vor bunten Wänden, in: Mannheimer Morgen, 21.10.2008
- ↑ Konstanze Crüwell: Hoĉform in Mannheim – in: FAZ, 10. November 2008; art 10/2010, p. 57.
- ↑ biografio el la akademiaj retpaĝaro
Eksteraj ligiloj redakti
- Biografio sur la paĝoj oficialaj de Mannheim
- Prie sur la paĝoj de la vajmara priklasikaĵa fondaĵo