Venuso kaj muzikisto
La venecia renesanca pentristo Ticiano kaj lia ateliero produktis multajn versiojn de Venuso kaj muzikisto, kiuj povas esti konataj per diversaj aliaj titoloj pri specifaj elementoj, kiel ekzemple Venuso kun orgenisto, Venuso kun ludisto, ktp. Plej multaj versioj havas viron ludantan malgrandan orgenon maldekstre, sed en aliaj ludas liuton. Venuso havas malgrandan kunulon sur siajn kusenojn, foje Kupidon kaj en aliaj versioj hundon, aŭ en Berlino ambaŭ. La pentraĵoj supozeble datiĝas de la malfruaj 1540-aj jaroj.[1]
_-_WGA22903.jpg)
Multaj el la pentraĵoj de Ticiano ekzistas en pluraj versioj, precipe liaj nudaj mitologiaj temoj. Pli postaj versioj tendencas plejparte aŭ tute de lia ateliero, kun la grado de la persona kontribuo de Ticiano necerta kaj la temo de malsamaj vidpunktoj. Ĉiuj versioj de la Venuso kaj muzikisto estas oleopentraĵo, kaj falas en du proporciojn kaj grandojn, kun du el la orgenistaj versioj pli ampleksaj.[2]
La kvin versioj ĝenerale rigardataj kiel almenaŭ grandparte de Ticiano estas, kun orgenisto, la du en Madrido kaj unu en Berlino, kaj kun ludistoj, en Kembriĝo kaj Novjorko.[3] Alia versio en la Uffizi en Florenco estas malpli alte rigardata, kaj ne havas muzikiston, sed Kupido, same kiel nigra-blanka hundo ĉe la piedo de la lito, rigardante perdrikon al la parapeto.[4]
En ĉiuj versioj la lito de Venuso ŝajnas esti metita en galerio aŭ kontraŭ granda malfermita fenestro kun malalta ŝtona muro aŭ parapeto. Venuso montriĝas laŭlonge, kuŝanta sur kusenoj. La muzikisto sidas ĉe la fino de la lito kun la dorso al ŝi, sed turniĝas por rigardi ŝin. Male ŝi rigardas dekstren. Li portas 16-ajarcentan robon, samkiel malgrandaj figuroj en la pejzaĝaj fonoj, kaj havas glavon aŭ ponardon ĉe sia zono. Granda ruĝa kovrilo okupas la supran maldekstran angulon kaj la supran dekstran angulon en la malpli larĝaj versioj. Ekstera larĝa pejzaĝo falas en du specojn. La du versioj de Prado-Muzeo montras vojojn de arboj kaj fonton en tio, kio ŝajnas esti la ĝardenoj de palaco. La aliaj versioj havas pli malferman pejzaĝon, kondukante al foraj montoj.[5]