Zambezaj inunditaj herbejoj
La zambezaj inunditaj herbejoj estas tersupraĵa ekoregiono el la orientafrik-savana ekoprovinco de la afrotropisa ekozono laŭ la tipologio de la Monda Natur-Fonduso (WWF). Biome la ekoregiono apartenas al inunditaj herbejoj kaj savanoj de suda kaj orienta Afriko. Ĝi ankaŭ kongruas kun la tutmondaj 200-unuo zambezaj inunditaj savanoj.
| Zambezaj inunditaj herbejoj | ||||
|---|---|---|---|---|
| ekoregiono | ||||
,_delta_del_Okavango,_Botsuana,_2018-07-31,_DD_11.jpg) | ||||
| ekoregiono laŭ Monda Natur-Fonduso [+] | ||||
| Areo | 153 500 km² (15 350 000 ha) [+] | |||
|
||||
La ekoregiono havas riĉan faŭnon.
Priskribo redakti
La zambezaj inunditaj herbejoj troviĝas en sezone aŭ daŭre inundataj malaltaĵoj en la akvokolekta areo de Zambezo kaj la najbaraj basenoj. Tiuj enklavoj situas en la larĝa zono de sekaj kaj ne tre fekundaj mjombaroj kiuj etendiĝas oriente kaj okcidente tra Afriko, ekde Bocvano kaj Namibio okcidente al Tanzanio kaj Mozambiko oriente.
Priskribo redakti
Vastaj enklavoj de inunditaj herbejoj inkludas :
- Kilombero-Valo en suda Tanzanio
- Mojovosi-Malagarasi-Inundebenaĵo en centra Tanzanio
- Inundebenaĵo laŭlonge de Ugala-Rivero en Tanzanio
- Okavanga Delto en Bocvano
- ĉirkaŭaĵoj de Ĉilva-Lago en Malavio
- Barotse-Inundebenaĵo, Kafue-Ebenaĵo, Busanga-Marĉo, kaj Lukanga-Marĉo en Zambezo-Baseno en Zambio.
- Supra Ĉambeŝi-Rivero, Bangveulu-Lago, kaj Mveru-Marĉo en Zambio.
La ekoregiono havas tropikan klimaton kun varmega humida somero inter novembro kaj marto.
Flaŭro redakti
Tiuj malsekejeroj ampleksas herbejojn kaj marĉan vegetaĵaron kiuj varias laŭaree ene de tiu vaste dissemita ekoregiono.
La ekoregiono situas en la Zambeza flaŭra provinco, la plej granda el la varmpunktoj de planto-endemiismo en Afriko [1].
Kvankam plejparte karakterizata de mozaiko de herbejoj kaj duonakva vegetaĵaro, la loka flaŭra variado inter la malsekejoj estas granda kauze de la dissemiteco de la inunditaj areoj kiuj konstituas tiun ekoregionon.
Krome, la sezonaj fluktuadoj je akvaj niveloj kaj la gradoj de toleremo de diferencaj plantoj kaj plantokomunumoj por akvosatiĝo rezultigas kompleksan, ĉiam ŝanĝantan mozaikon de herbejoj alternantan kun daŭra marĉa vegetaĵaro same kiel herbejoj kaj densaĵoj trovataj nur en pli bone drenataj substratoj.
Poacoj apartenantaj al genroj Acroceras, Echinochloa, Leersia, Oryza, Phragmites, Typha kaj Vossia, kune kun la papiruscipero dominas plejmulte en tiuj malsekejoj. Herbecaj marĉoj kaj akvoplantoj ankaŭ estas komunaj. En iuj marĉoj, ŝajnas ke la kreskado mem de la marĉvegetaĵaro sufiĉe obstrukcis la akvan elfluon [2]. En iuj malsekejoj en la ekoregiono, oni trovas halofitan vegetaĵaron.
Altaj areoj ene de tiuj malsekejoj subtenas diferencajn tipojn de vegetaĵaro. Tiuj ĉi inkludas termitajn loĝejojn kun distingaj herbejeroj kaj densaĵeroj, pluvarbaron en Kimombero-Valo, kaj duonarbaran vegetaĵaron en Ugalla. Mjombaj aŭ mopanaj duonarbaroj plejofte ĉirkaŭas tiujn malsekejojn, kvankam seka arbaro , sekundaraj herbejoj kaj itigi-veprejo [3] ankaŭ loke ĉeestas.
Faŭno redakti
Eĉ dum la seka sezono la inund-ebenaĵoj subtenas riĉan faŭnon inkluzive de la afrika bubalo, la gnuo, la elefanto, la zebro, la ĝirafo, kaj en la akvoj la amfibia hipopotamo kaj la krokodilo. Estas multaj antilopoj kiaj la akvantilopo, la pukuo, la elando, kaj la leĉantilopo. Speciale Bangvelu-Marĉo gastigas la nigran leĉantilopon (Kobus leche smithermani), la bluan damaliskon, kaj la ŝliman tragelafon dum Kafue-Ebenaĵo subtenas grandajn grupojn de bruna leĉantilopo (K. l. kafuensis) kaj de Burĉel-zebro (Equus quagga burchellii).
La grandaj nombroj da birdoj, precipe akvobirdoj en la inundebenaĵoj, inkludas la selbekulon. Estas du endemiaj reptilioj; la Merera bufo (Amietophrynus reesi) en Kilombero-Valo, kaj la Barotse-akvoserpento (Crotaphopeltis barotseensis).
Minacoj kaj konservado redakti
Malgraŭ la glosino kaj la marĉa akvo, la inundebenaĵoj longe estas estintaj la loĝloko de kamparaj komunumoj, kiaj la lozioj en Barotse-Inundebenaĵo kaj la tonga-popolo en Kafue-Ebenaĵo, sed ili estas plejofte sendifektaj kaj vastaj areoj estas protektataj. Tamen la faŭno estas ankoraŭ vundebla por ŝtelĉasado kaj neleĝa terkulturo aŭ paŝtado de brutaro. Intertempe la loĝantaro de tiu parto de Afriko daŭre pligrandiĝas, bezonante pli da akvo kaj da farmlando. Tio daŭre estas minaco por la inundebenaĵoj ĉar la areo estas poluata aŭ farmata, herbejoj estas ekbruligataj kaj riveroj estas digataj aŭ deturnigataj. Kafue-Ebenaĵo estas estinta draste ŝanĝita kaŭze de digado de la rivero; kaj similaj projektoj estas planataj por Okavango-Rivero.
Protektataj areoj ampleksas Okavango-Delton, la marĉojn de Bangweulu, Mojovosi, kaj Kilomberon, kaj Kafue-Ebenaĵon. Krome Ĉilva-Lago estas Ramsar-loko por birdoj. Okavango-Delto estas la plej vasta kaj la pli bone konata protektejo, estanta ene de Nacia Parko Moremi kiu gastigas abundan faŭnon kaj bone disvolvigitan safari-industrion kun bazo en la bocvana urbo Maun. En Zambio Nacia Parko Loĉinvar kaj Nacia Parko Blua Laguno estas protektataj.
Referencoj redakti
Vidu ankaŭ redakti
- Ekologia klasifiko de la tersupraĵoj
- Konservada stato de ekoregiono
- Listo de ekoregionoj en Demokratia Respubliko Kongo
- Centra-zambezaj mjombaroj
Eksteraj ligiloj redakti
- angle Ekoregiono AT0907 : Zambezaj inunditaj herbejoj (WWF)
- angle Zambezaj inunditaj herbejoj (WWF-Wildworld)
- angle Zambezaj inunditaj herbejoj (Wildworld) - Nacia Geografia Societo
- angle Zambezaj inunditaj herbejoj (The Encyclopedia of Earth)
- angle Zambezaj inunditaj herbejoj (Globalspecies) Arkivigite je 2014-02-22 per la retarkivo Wayback Machine
- angle Situo de la ekoregiono : tajpu Zambezian flooded grasslands
- angle Tutmondaj 200; numero 98 : Zambezaj inunditaj savanoj (WWF) Arkivigite je 2013-11-09 per la retarkivo Wayback Machine