Tri Korvoj
La Tri Korvoj estas angla balado popola. La baladon unue dokumentis la komponisto Thomas Ravencraft en 1611, sed probable estas eĉ pli malnova. Ĝia versio ankaŭ aperas kiel numero 26 en la kolekto de Child (de la 19a jarcento). La balado havas multajn versiojn, same kiel pli malhelan skotan popolan version nomatan "Du Korvoj" (The Twa Corbies).
Intrigo redakti
La balado malfermiĝas kun la konversacio de tri korvoj (kadavromanĝantoj ) diskutantaj kie manĝi sian matenmanĝon. Unu el ili mencias korpon kuŝantan sur la kampo de mortigita kavaliro. Sed la korvoj malkovras, ke la korpo de la kavaliro estas gardata de liaj lojaluloj - ĉashundoj kaj akcipitro (aŭ en iuj versioj, akcipitroj en pluralo). Krome, cervino (en la angla fonto de la balado: Fallow doe) venas por kisi la vundojn de la mortinta kavaliro. La cervino estas klare simbola priskribo de la kavalira amo, kaj estas priskribita kiel estante en la progresinta gravedeco (Great with young, Granda kun junulo). Ŝi surŝarĝas sin de la korpo de la kavaliro sur sian dorson, kaj alportas lin por entombigo.
En la lasta strofo de la balado estas dirite, ke ŝi enterigis la kavaliron matene, "kaj vespere ŝi mem jam mortis." La balado estas subskribita kun la deklaro: "Mi deziras, ke Dio sendu al ĉiu sinjoro tian falkon, tiajn hundojn kaj tian amanton" (God send every gentleman / Such haukes, such hounds, and such a leman)).
Strukturo kaj simboleco redakti
Tipe por popolaj baladoj, ĉiu strofo de la balado havas ripetajn liniojn, ĉi tie tri fojojn en la strofo en malsamaj kombinaĵoj de la vortoj Downe, Derrie, Derrie, Downe, kiuj havas neniun semantikan signifon, sed formas melodion de aliteracio tipa de la oldangla poezio, kaj helpu pri metriko kaj rimo. Kiel multaj aliaj popolaj baladoj, estas konataj kelkaj malsamaj versioj kaj kelkaj malsamaj melodioj, sed la sama ripetiĝantajn linioj aperas en ĉiu el ili, krom en la "du korvoj" versio, kiu ankaŭ diferencas en ĝia komploto.
Koloraj priskriboj kaj tempoj helpas ilustri la okazintaĵon: la korvoj estas nigraj, la kampo estas verda kaj la vundoj estas ruĝaj. La unua strofo mencias matenmanĝon, kaj la lasta strofo rakontas, ke la kavaliro estis entombigita antaŭ tagmezo, kaj ke lia amato mortis vespere ( mezangla : euen-song time, la tempo de sunsubira preĝo en la preĝejo). La intrigo de la balado okazas do dum unu tago.
La balado malfermiĝas per pitoreska kaj amuza bildigo de tri nigraj korvoj sidantaj sur arbo kaj diskutantaj sian matenmanĝon. Sed la dua strofo jam faras gravan turnon, kiam montriĝas, ke la celita manĝo estas la korpo de kavaliro. Tiam la balado priskribas la scenon de amo kaj tragedia funebro, kies historio plejparte ne estas detaligita, sed iuj estas implicitaj per simboloj kaj metaforoj kiuj sufiĉe oftas en la literaturo pri kavalireco : korvoj simbolas morton, la ŝildo simbolas noblulon, ĉashundojn kaj sunleviĝo simbolas lojalecon, kaj damao simbolas tenton aŭ viktimon. Ekzemple, en literatura motivo ripetita en iuj el la rakontoj de Reĝo Arturo kaj la Kavaliroj de la Ronda Tablo, cervino en la arbaro gvidas kavaliron, kiu provas ĉasi ŝin por aventuro aŭ kapto, kaj en alia versio de ĉi tiu motivo, la kavaliro sukcesas mortigi la cervinon, sed tiam malkovras ke ŝi estas sorĉita virino. La simboleco en la balado estas plifortigita per la tipologia nombro tri, tre ofta en folkloro, kaj estas la nombro de specoj de bestoj, kiuj protektas la korpon de la kavaliro: hundoj, akcipitroj kaj cervoj, kaj aliflanke la nombro de korvoj, kiuj minacas ĝin.
Provizora streĉo en la intrigo de la balado estas kreita ĉar hundoj kaj akcipitroj ne havas la kapablon entombigi la kavaliron mem, kaj tial ilia lojaleco al la kavaliro ne povas daŭri eterne. Precipe ĉar ili estas rabobestoj, ĉar ilia malsato kreskas, ili povas perfidi sian lojalecon, kaj eble eĉ kuniĝi kun la korvoj profanante la korpon, severa malpermeso en kristanismo. Tia danĝero estas ilustrita en la rakonto Akteono en greka mitologio, ĉasisto vorita de siaj propraj ĉashundoj. La streĉo estas solvita en la intrigo de la balado kiam la amato aperas kaj alportas la kavaliron por entombigo. La entombigo de mortigita militisto kiel lasta favoro de amato aŭ parenco ankaŭ estas konata literatura motivo, ekzemple en la tragedio Antigona de Sofoklo.
La balado rilatas al la graveda amanto de la kavaliro komence kun la vorto "cervino", kiu povas implici ŝian belecon kaj eĉ ŝian harkoloron, ĉar Fallow ankaŭ signifas blondan brunan harkoloron. Laŭlonge de la balado oni aludas ŝi plurfoje nur per la korpa pronomo "ŝi", kaj fine en linio resumanta la baladon en la arkaika vorto Leman, kiu signifas subjekto, kaj vasalp, kaj ofte pruntedonita fraŭlina amantino. En mildigita moderna versioj kaj tradukoj de la balado, ĉi tiu vorto estas iam anstataŭigita per la vorto "Amato" aŭ "Aminda". La balado faras analogion, kaj en la lasta linio eĉ paralelismon, inter la amato kaj la ĉashundo kaj akcipitro de la kavaliro, kiuj apartenas al li kaj restas fidelaj al li post lia morto, kvankam li ne plu povas zorgi pri ili. Hundoj kaj akcipitroj ankaŭ montras la riĉecon de la kavaliro, kaj lian zorgon pri la prestiĝa sporto de ĉasado per falkado. Sed la bildo de la amato kiel cervino implicas, ke male al ili ŝi ludas en la intrigo la rolon de ĉasato kaj ne de ĉasanto. Tiel la popola versio de la balado eble implicas, ke la amato ne estis edziĝinta al kavaliro, sed estis sia amantino je pli malalta rango. Tial estas ankaŭ implicite, ke ŝi gravediĝis kun la infano de la kavaliro, kiun li ne donis al li laŭleĝan validecon antaŭ sia morto per geedzeco.
La lasta strofo, kiu anoncas la morton de amato tiutage, povas esti interpretata kiel ŝi estis mortinta pro korpremo aŭ pro aborto post la penado porti la kavaliron surdorse kaj entombigi lin. Sed eblas ankaŭ interpreti, ke ŝi elektis fini sian vivon post la morto de amato, anstataŭ naski sian ekstergeedzan filon aŭ filinon. Tiel la balado respondas al subĝenro de romantika kavalira literaturo, kiu priskribas la turmentojn de virinoj aŭ lojalaj amantinoj, ofte sen la scio de la amato, kaj ofte kun tragikaj konsekvencoj, ekzemple la sinjorino de Shalott .
La balado ankaŭ ne diras kiel kaj kial la kavaliro estis mortigita. Ĝi priskribas lin kuŝantan sub sia ŝildo kaj liaj sangantaj vundoj, kaj el tio oni povas kompreni, ke li falis en batalo. Eble estis milito, sed aliaj korpoj ne estas priskribitaj, kaj ne klaras kial ĉeestas la akcipitro kaj la ĉashundoj. Oni do povas supozi, ke la kavaliro estis mortigita en duelo, eble de iu el la familio de la amatino, kiu venĝis ŝian honoron.
Traduko en aliajn lingvojn redakti
La balado estis tradukita al multaj lingvoj, inkluzive la danan (Ravnene), la germanan (Die drei Raben) kaj la rusan (отландская песня, "Skota Kanto"). Postaj versioj estis ankaŭ skribita en finna (Kaksi korppia), ĉeĥa, norvega. kaj la hebrea.
Prezentoj redakti
La plej konata populara prezentado de la balado en la angla estas de la usona folka triopo Peter, Paul kaj Mary . La baladon prezentis, en ĝiaj diversaj versioj kaj komponaĵoj, ankaŭ multaj aliaj kantistoj kaj muzikistoj, ekzemple la brita folkroka bando " Steeleye Span ", kaj la skota folklora gitaristo Bert Jansch. Spektaklaj Klasikaĵoj estas interalie de la brita kantisto kontraŭtenoro Alfred Deller, la germana kontraŭtenora kantisto Andreas Scholl, la kantisto kaj soprano brita Emma Kirkby .
Du korvoj redakti
Skota versio de la balado, pli malhela kaj pli cinika, nomiĝas "Du Korvoj". Ankaŭ en ĉi tiu versio korvoj diskutas pri la mortinta kavaliro, sed en ĝi ĉiuj liaj gardistoj forlasis lin.
Ĉi tiu versio estis tradukita en la hebrean de Ŝaul Ĉerniĥovskij, anstataŭigante la baladan heroon de skota kavaliro per poeto en la judeaj montoj.
Eksteraj ligiloj redakti
- Tri Korvoj prezentitaj de Petro, Paŭlo kaj Maria, vivas en 1989 ĉe YouTube
- Tri korvoj en malsama melodio prezentita de la infana koruso Libera, registrado de 2017, en la retejo de YouTube
- "Tri Korvoj" Originalaj kantotekstoj en la kolekto de Child Melismata Cittie, kaj Countrey Humours. Londono, 1611 angle