Visigota Regno
Visigota Regno aŭ Regno de la Visigotoj estis politika ento starigita de la visigotoj post sia setliĝo en Aquitania, en la epoko de la ĝermanaj invadoj, kiu daŭris grandan parton de la Alta Mezepoko, kaj okupis teritoriojn en Gaŭlo, Gallaecia kaj Hispania, en ties diversaj epokoj.
| Visigota Regno | ||||||
| ||||||
|
| ||||||
Geografio
| ||||||
| Ĉefurbo: | Tolosa
| |||||
| Loĝantaro | ||||||
| Ŝtat-strukturo | ||||||
| ||||||
.jpg)
La regno gaŭl-visigota –regno visigota de Tuluzo–, kun ĉefurbo en Tuluzo (Gaŭlo), komencis en la jaro 418 kaj daŭris ĝis 507, dum la regno hispan-visigota –regno visigota de Toledo–, kun ĉefurbo en Toledo (Hispania), etendis el 507 ĝis la islama invado de Iberio en la jaroj 711-725.
PrahistorioRedakti
Gotoj dividiĝis en visigotoj kaj ostrogotoj en fino de la 4-a jarcento.
Regno de TuluzoRedakti
Regno de ToledoRedakti
La venko de la frankoj super la visigotoj en la batalo de Vouillé en 507, kun Klodvigo la 1-a, okazigis la falon de la Visigota Regno de Tuluzo, kaj la visigotoj translokigis sian loĝantaron al Hispanio; tio rezultis en la definitiva konfirmo de la Pireneoj kiel landlimo inter Gaŭlio, escepte pro Septimanio, kaj la visigota Hispanio, same kiel la translokigo de la visigota ĉefurbo el Tuluzo al Toledo.
