Vitalo de Salcburgo

Vitalo (latine Vitalis, mortinta 20-an de oktobro antaŭ 728) estis ekde 716 posteulo de Ruperto de Salcburgo, episkopo kaj abato de la Arkiabatejo Sankta Petro. Kelkaj kromnomas lin apostolo de Pinzgau.

Sankta
Vitalo de Salcburgo
Ceteraj titoloj	"apostolo de Pinzgau"
Persona informo
Naskiĝo	7-a jarcento
Morto	20-an de oktobro antaŭ 728
Ŝtataneco	Aŭstrio vd
Profesio
Okupo	religiulo vd
Postenoj Postenoj abato-episkopo (718 (Gregoria)–725 (Gregoria)) abato vd
2-a episkopo de Salcburgo
Dum	716/18–antaŭ 728
Antaŭulo	Ruperto de Salcburgo
Sekvanto	Flobrigis
Abato de abatejo Sankta Petro
Sanktulo
Honorata en	salcburga diocezo
Kanonizo	neniam formale sanktuligita
Festotago	20-a de oktobro
Atributoj	koro kun lilio
Patroneco	infanoj, gravedulinoj
vd	Fonto: Vikidatumoj

vitralo de Martin Häusle en la katolika kirko de Liesing (Vieno)

statuo en la pilgrima kirko Maria Bühel en Oberndorf

Vivo

Supozeble daŭrigis Vitalo la misiajn agadojn de Ruperto, aparte je la regiono de Pinzgau fondante plurajn monaĥajn ĉelojn en Zell am See. Laŭ eklezia tradicio (kp. ankaŭ la biografion de abato Amandus) li estis tre zorgema, supera animzorganto ŝatate de la fidelularo. Sub lia regado Salcburgio ricevis de la bavara duko Hugbert la vilaĝon Henndorf kaj la arbarojn ĝis la rojo Fischach.

La fratiĝa libro de la arkiabatejo mencias antaŭ Vitalo ankoraŭ abaton nome Anzologus. Tio kongruus al la eblo ke Ruperto mortis ne en Salcburgo sed en Worms. Tamen neklaras kial antaŭ episkopo Johano la 1-a aperas kvin abatoj (Anzogolus, Vitalis, Savolus, Izzio, Flobrigis) el kiuj nur du (Vitalo, Flobrigis) ankaŭ estis episkopoj. Eble la tri aliaj estis prioroj kun nur provizora episkopeco.

Vitalo ankaŭ estas la patrono de la infanoj kaj de la gravedulinoj. Du altaroj de Petro-kirko memoras Vitalon, eta kun orumita statueto kaj maleta kun tomboplastiko de mezepoka artisto nome Hans. Ĉar mezepoke lia tombo estas la celo de multaj pilgrimantoj. Lia tombo je Petro-kirko (slabo de 1497) ricevis la nunan aspekton en 1762. Laŭlegende li igis kreski liliojn el la tomboŝtono pro kio lia bildatributo estas koro kun lilio. Eĉ kelkaj saniĝoj ŝuldiĝis al li. La lilio signifus la purecon de lia koro kaj la bonodoron de lia kristanega vivo.

Proceso pri kanonizo startis inter 1459 kaj 1462; formala sanktigo tamen neniam okazis. Eĉ rea provo de 1519 ne sukcesis kaj Vitalo-kulto limiĝis nur je la abateja kirko mem. Finfine papo Urbano la 8-a permesis al ĉiuj anoj de la salcburga diocezo festi sian Vitalon en la 20-a de oktobro.

Honoroj

• patroneco de la romkatolika kirko je Kendlersiedlung en la salcburga urbokvartalo Maxglan
• strato en Salcburgo St.-Vitalis-Straße

Literaturo

• Ekkart Sauser: Vitalis von Salzburg. Ĉe: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Band 12, Bautz, Herzberg 1997, ISBN 3-88309-068-9, kol. 1520–1521.

Eksteraj ligiloj

• informo ĉe SalzburgWiki
• AEIOU-leksikono
• J.E. Stadler k.a. (eld.): Vollständiges Heiligen-Lexikon, volumo 5. Augsburg 1882, p. 743 (tie ĉi interrete)