Palaco de Orleano
La Palaco de Orleano (itale, Palazzo d'Orléans), en Palermo, estas palaco de la 18a jarcento, sidejo de la prezidanteco de la Sicilia Regiono.
| Palaco de Orleano | |
|---|---|
 | |
| palaco | |
| Lando | Italio vd |
| Situo | Palermo |
| Situo | |
La ĉefenirejo estas en Piazza Indipendenza, kontraŭ la normanda parto de la Palaco de la Normandoj. La palaco inkluzivas grandan ĝardenon, Parco d'Orléans, kun ekzotaj arboj kaj bestoj, malfermitaj al la publiko.
En 1775 princo Monroy konstruis la unuan kernon de la palaco, multe pli malgranda ol la nuna. La konstruaĵo, metita al aŭkcio, estas aĉetita de la komercisto Antonino Oliveri, kiu de 1784 ĝis 1806 plu konstruadis dekstren kaj maldekstre konstruis sur la tria etaĝo.
La reĝo de Francio, Ludoviko Filipo de Orléans, loĝis tie en ekzilo inter 1808 kaj 1814, kaj la sekvan jaron li geedziĝis kun Maria Amalia de Burbono, princino de la Du Sicilioj kaj filino de reĝo Ferdinando la 1-a de la Du Sicilioj, kaj aĉetis ĝin. La Burbona-Orleana kompanio komencis plian fazon de vastiĝo de la konstruaĵo. En 1856 Maria Amalia donacis la bienon en Palermo al ŝia filo Henriko d'Orléans, biendomo kiu atingas la larĝon de 63 hektaroj. La heredaĵo tiam pasis al Ludoviko Filipo Roberto de Orleano, kiu mortis tie en 1926 kaj pasis al sia fratino Maria Amalia, reĝino de Portugalio kiu du jarojn poste donis ĝin al sia kuzo Giovanni, duko de Guise.
En 1940 la konstruaĵo estis rekviziciita de la itala registaro. En aŭgusto 1943 ĝi iĝis la ĉefsidejo de la aliancitaj oficejoj kaj en 1947 ĝi pasis al la Sicilia regiono por fariĝi la sidejo de la prezidanteco. Sed la komisiono de interkonsento itala-franca en 1950 postulis la restituon de la posedaĵo al la antaŭaj posedantoj (Henriko, grafo de Parizo), kiu vendis ĝin definitive al la Regiono en 1955, kaj de tiu dato revenis al la sidejo de la Prezidanteco de la Regiono.