Virialo

la aserto ke, en sistemo kunigata de potencialo proporcia al la n-a potenco de la distanco (por Neŭtona gravito, n = −1), la tempe averaĝa kineta energio T egalas n/2 × la tempe averaĝa potenciala energio V
Ne konfuzu ĉi tiun artikolon kun Virjaloj.

En mekaniko, la virialo[1] estas fizika kvanto, kiu estas la produto de la elorigina komponanto de la forto kaj la distanco al la origino. Laŭ la viriala teoremo, la virialo estas, tempe mezume, proporcia al la kineta energio.[2]

Difino redakti

En fizika asistemo, supozu ke la fortodenso (mezurita en neŭtono – inversa kubmetro) aganta sur korpo estas  . Do, la virialo sur la sistemo difiniĝas jene:

 .

Se la sistemo estas pli bone priskribata kiel sistemo de   partikloj, ĉe  , kaj la forto sur partiklo   estas  , do

 .

Tial, la mezurunuo de virialo estas la neŭtono-metro.

Propraĵoj redakti

Konsideru sistemon de partikloj kunigitaj per potencialaj fortoj. Do, la viriala teoremo asertas ke la virialo, se mezumita tra tempo, egalas la negativaĵon de la duoblo de la laŭtempa mezumo de la kineta energio. Formule,

 .

En la ĉi-supra ekvacio,

  •   estas la kineta energio de la sistemo.
  •   signifas la laŭtempan meznombron de tempo-dependa kvanto  .

Historio redakti

La virialo estis difinita de Rudolf Clausius en 1870.[3] La termino virialo devenas de la latina vīs “forto, energio”.

Referencoj redakti

  1. Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto 2020: virial/o
  2. Collins, G. W.. (1978) The virial theorem in stellar astrophysics (angle). Pachart Press. ISBN 978-0-912918-13-6.
  3. Clausius, R. J. E. (1870). “On a mechanical theorem applicable to heat”, Philosophical Magazine (en) 40 (265), p. 122–127. doi:10.1080/14786447008640370.