Vivozono
La vivozono koncepto estis disvolvigita de Clinton Hart Merriam en 1889 kiel ilo por priskribi areojn kun similaj planto- kaj bestokomunumoj. Merriam observis ke la ŝanĝoj en tiuj komunumoj kun pliiĝo en latitudo ĉe konstanta altitudo estas similaj al la ŝanĝoj viditaj kun pliiĝo en altitudo ĉe konstanta latitudo.
Merriam redakti
La vivozonoj kiujn Merriam identigis estas plej aplikeblaj por okcidenta Nordameriko, estantaj disvolvigitaj sur Pintoj Sankta Francisko (angle : San Francisco Peaks), Arizono kaj Kaskada Montaro en nordokcidenta Usono. Li provis disvolvigi sistemon kiu estas aplikebla trans la nordamerika kontinento, sed al tiu sistemo estas malofte plusendita.
La vivozonoj kiujn identigis Merriam, kune kun karakterizaj plantoj, estas jenaj :
- Pli malalta Sonora-Dezerto (malalta, varma dezerto): Larrea tridentata (zigofilacoj), Yucca brevifolia (asparagacoj).
- Alta Sonora-Dezerto (dezertostepo aŭ arbustaro): Artemisia tridentata (asteracoj), Quercus turbinella, Pinus edulis, Juniperus osteosperma.
- Transiro (duonarbaroj): Pinus ponderosa.
- Kanada abiaro: glaŭka duglaso, ŝajntremola poplo.
- Hudsona picearo : Picea engelmannii, Pinus aristata.
- Altmontara herbejo aŭ arkta tundro : likenoj, gresoj.
La kanada kaj hudsona vivozonoj estas ofte kolektive konsiderataj kiel boreala vivozono. Tiu sistemo estis kritikita por esti tro nepreciza. Ekzemple, la kverkarbustaro en Arizono samhavas relative malmultajn planto- kaj bestospeciojn kun la grand-basena arbustara stepo, ankoraŭ ambaŭ estas klasifikitaj kiel Alta Sonora-Dezerto. Tamen ĝi daŭre estas foje referita fare de biologoj (kaj antropologoj) laborantaj en okcidenta Usono. Multe pli detalaj kaj empirie bazitaj klasifikoj de vegetaĵaro kaj vivozonoj nun ekzistas por la plej multaj areoj de la mondo.
Holdridge redakti
En 1947, Leslie Holdridge publikigis vivozono-klasifikon uzante indikatorojn pri:
- averaĝa ĉiujara biotemperaturo (logaritma)
- jarpluvo (logaritma)
- rilatumo de ĉiujara potenciala vaporiĝ-transpiro al averaĝa totala jarpluvo.
Biotemperaturo plusendas al ĉiuj temperaturoj super fandopunkto, kun ĉiuj temperaturoj sub frostado adaptitaj al 0 °C, kiam plantoj estas dormetantaj ĉe tiuj temperaturoj. La Holdridge-sistemo unue uzas biotemperaturon, prefere al la moder-latituda devio de la vivozonoj de Merriam, kaj ne ĉefe uzas altitudon. La sistemo estas konsiderita pli konvena al la kompleksecoj de tropika vegetaĵaro ol la sistemo de Merriam.
Vidu ankaŭ redakti
Eksteraj ligiloj redakti
- angle Holdridge's Life Zones Arkivigite je 2008-01-10 per la retarkivo Wayback Machine, Radford University, Geology class notes.
- angle Holdridge's Life Zones.