Kuna atento

Kuna atento estas fenomeno, en kiu du individuoj atentas la saman objekton. Tiu bezonas komunikadon; unu direktas atenton de la alia per senvortaj signoj, per montrado, aŭ li spektas al la alia, post la objekto, kaj denova al la alia. Unue Scaife kaj Bruner skribis artikolon pri tiu kapablo en infanoj en 1975. Laŭ el ili, plej 8-10 monataj beboj havis la kapablon, kaj ĉiu 11-14 monataj infanoj povis partopreni en kuna atento. Tiu montris, ke adultoj povas direkti rigardon de beboj al objektoj en ĉirkaŭaĵo.

Poste estas demonstrita, ke kuna atento havas du kondiĉojn: povo de sekvi spekton de alia, kaj rekoni intencon. Povo sekvi spekton de alia estas bezonita por kompreni indikon al objektoj. Rekoni intencon gravas por lerni lingvon kaj stiri atenton de aliaj. En lingvolernado ĝi estas bezonata por kompreno, lerni vortojn kaj por formado. Dum kuna atento la infano lernas ankaŭ tre multe, ekscias multajn informojn, kaj ligas eldiritajn vortojn kun objektoj en ĉirkaŭaĵo, en kiu ilia signifiko estas montrita per kuna atento. Kuna atento gravas ankaŭ en soci-emocia evoluo kaj iĝi en normalaj rilatoj. Iuj malkapabloj estas malhelpoj por kuna atento, ekzemple aŭtismo, blindeco kaj surdeco (se gepatroj ne konas signolingvon).

Ankaŭ iuj bestartoj, ekzemple en orangutangoj, hundoj kaj ĉevaloj povas partopreni en kuna atento.

Traduko

En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Közös figyelem en la hungara Vikipedio.