Mah-Ku: Malsamoj inter versioj

Izolita meze de fremda lando montara kaj de [[kurdoj|kurda]] popolo [[sunaismo|sunaista]], li spertis vivkondiĉojn komence tre severajn kaj malfacilajn : neniu krom lia sekretario povis vidi lin dum la unuaj semajnoj, la loĝantaro de la fortikaĵo konsistis el du gardistoj kaj kvar hundoj, lia ĉambro el krudaj brikoj kaj ne havis pordon, kaj li ne rajtis havi lumon dum nokto <ref>"God passes by" de Shoghi Effendi, ĉapitro 2-a, [http://bahai-library.org/writings/shoghieffendi/gpb/16-20.html p.18-19] </ref>. Tamen lia radianta karismo konkeris la korojn de ĉiuj, eĉ de la landlima oficirestro '' 'Alí <u>Kh</u>án'', kies indulgemo pli kaj pli malseverigis liajn vivkondiĉojn malgraŭ la striktaj ordonoj de la [[Veziro|Granda Veziro]] ''H&#803;ájí Mírzá Áqásí'' : tiam alfluis la pilgrimantoj kaj lia unua [[Literoj de la Vivanto|disĉiplo]] [[Mullá Husayn|''Mullá H&#803;usayn-i-Bu<u>sh</u>rú'í'']] tamen sukcesis vojaĝi tra Persio de [[Maŝhado]] tra Persio al ''Máh-Kú'' por partoprenisoleni kun li la novjaran feston ([[Bahaa kalendaro|''Náw-Rúz'']]) de la jaro [[1848]].

*[[Persa Bayán|Persa ''Bayán'']] estas Lia plej grava verko, kiu entenas la kernon de liaj Instruojinstruoj kaj anoncas la alvenon de "Tiu, kiun Dio Manifestos" por finverki tiun libron.

Sed spionoj avertis la Grandan Veziron pri la okazintaĵojokazantaĵoj, kaj tiu ĉi decidis ekzili la ''Báb''-on al la montara fortikaĵo de [[Chihriq|''<u>Ch</u>ihríq'']] ĉirkaŭ je la [[10-aan de aprilo]] [[1848]].