Ĝuangzio: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e +ko
Znusgy (diskuto | kontribuoj)
e redaktetis
Linio 10:
Ĝuangzio staris forte kontraŭ la [[ideo]] de la bona vivo kiel afero de
[[moralo]] kaj [[regulo]]j, de devo kaj amo, la ideo de Konfuceo. Li instruis
[[relativismo]]n kaj la negravecon de la mondo --— "la polvo de la mondo".
 
<blockquote>
Linio 24:
 
Laŭ Ĝuangzio, la saĝulo vidas preter la trompema multeco de la mondo
--&mdash; dekstra kaj maldesktra, bona kaj malbona, la malmola kaj la blanka, eĉ
papilio kaj homo, vivo kaj morto --&mdash; kaj vidas la Unuon,
la [[tao|Taon]]. Li unuigas sin al ĝi kaj iras
preter vivo kaj morto al stato de nenieco kaj perfekteco.
Linio 35:
 
 
Ĝuangzio estis malriĉa --&mdash; li ofte subtenis sin per fiŝhokado kaj
ŝufarado. Sed li legis ĉiujn librojn troveblajn. Kaj super ĉiuj, li
ŝatis la mallongan sed tre profundan libron de
Laozio. Li fariĝis saĝulo, kiu disvolvis la filozofion de Laozio, fondinte taoismon kiel [[skolo]] de filozofio, la ĉefa kontraŭ konfunceismo. Kie konfuceismo estis laŭmonda, Ĝaungzio
estis mistika; kie konfuceismo sin okupis pri [[leĝo]], moralo kaj regnestro,
Ĝuangzio sin okupis pri la plej alta realo --&mdash; la Tao --&mdash; kaj kiel homo povu
unuigi sin al ĝi.
 
Linio 49:
ĉapitrojn. La unuaj sep ĉapitroj, la "internaj ĉapitroj", sendube venis
el lia plumo, sed la ceteraj, laŭ kleruloj de nia epoko, estis verkitaj
de liaj lernantoj: la ĉapitroj parolas pri personoj, kiuj vivis post la
morto de Ĝuangzio, kaj ĝiailia kontraŭ-konfuceismo estas pli forta. Sed la
stilo kaj ĉarmo de iuj postaj ĉapitroj ŝajnas latiu de Ĝuangzio.
 
Ĝuangzio, per demandoj, [[diskuto]]j kaj fabeloj, kondukas la leganton al kompreno pri la Tao, kompreno super vortoj, kaj montras kiel la Tao estas atingita en la nuna vivo.
Linio 71:
<em>
 
Vi pensas, ke vi povas trovi la veron per senĉesa diskuto kaj disputo!<br>
Tio estas kielkvazaŭ alrigardo al la ĉielo per tubo.<br>
 
</em>
Linio 80:
malbono, vivo kaj morto, estas efemeraj kaj supraĵaj. La saĝulo iras
preter la multeco de la mondo por atingi ĝian surbazan unuecon, la Taon,
la radiko, la [[koro]], la centra, plejalta [[realo]] de la mondo, de nia memesteco
estaĵojmem, la celo de nia vivo. En ĝi ni trovos [[paco]]n, en ĝi ni trovos la
plejaltan ekzistecon. Kiam ni unuiĝas kun la [[Tao]], la blanka kaj la nigra,
vivo kaj morto, malaperos, ne jam ne gravas, kaj ni ekzistas en stato de
perfekteco kaj nenieco.
 
Linio 89:
<em>
 
-&mdash; Ne-penso kaj ripozo en nenio estas la unua paŝo al ripozo en la Tao.
 
-&mdash; Rigardu la fenestron: ĝi nur estas truo en la muro,<br>
sed pro ĝi la tuta ĉambro estas plena de lumo.<br>
Tial kiam la menso estas malplena<br>
la koro estas plena de lumo.<br>
 
-&mdash; Granda scio vidas ĉion en unuunuo;<br>
Malgranda scio multiĝas.
 
-&mdash; Se vi povas malplenigi vian boaton<br>
transirantan la riveron de la mondo, <br>
neniu kontraŭstaros vin,<br>
Linio 122:
<em>
 
Ĝuangzio estis fiŝhokanta sur la Rivero Pu kiam la Princo de Ĉuo sendis du altajn oficistojn por viziti lin kaj diri, "Nia Princo deziras ŝarĝi vin kun la administrado de la regno Ĉuo." Ĝuangzio fiŝhokis sen paŭzo kaj ne turnis la kapon, sed diris, "Mi aŭdis, ke en Ĉuo estis
sankta testudo kiu mortis kiam ĝi havis tri mil jarojn. La princo zorgeme konservis la testudon en kesto en la templo de siaj prapatroj. Nu, ĉu la testudo dezirus morton kun kadavro profunde respektata aŭ vivon kun vosto svinganta en la koto?"
 
Linio 160:
pri la bono kaj malbono ĉar ne ekzistas iu ajn universala, absoluta
vidpunkto por jŭgi prave. La absoluta moralo de Konfuceo estas vana
sonĝorevo. La parabolo pri la papilio estas la trafa esprimo de la relativismo
de Ĝuangzio: ĉar la roko de lia vivo ne estas en la trompemaj
efermeraĵoj de la mondo, ne estas en homo aŭ papilio, sed en la Tao.
 
 
== Post Mortomorto ==
 
Post la morto de Ĝuangzio, taoismo ne multe ŝanĝisŝanĝiĝis ĝis la alveno de budhismo al Ĉinio. [[Budhismo]] interpretita laŭ taoismo fariĝis [[zenismo]].
 
[[de:Zhuangzi]]