Keleti Újság: Malsamoj inter versioj

En ĝiaj unuaj jaroj ĝi estis civila radikala, sed ekparolis en ĝi ankaŭ socialistaj kaj komunistaj aŭtoroj. Ĝi luktis kontraŭ la konservativa kaj nacionalista politiko kaj por la pliprosimiĝo rumana-hungara. Ekde aŭtuno [[1924]] ĝia programo gradece mallarĝiĝas kaj pro tio kelkaj kunlaborantoj eliĝis (Paál Árpád, Nyírő József, Zágoni István, Kacsó Sándor kaj Gergely Jenő stenografostenografisto, matematikinstruisto). La [[14-an de aŭgusto]] [[1927]] la advokato Sándor Weiss, la ĉefakciulo de la ''Lapkiadó Társaság'' vendis la ĵurnalon al [[Országos Magyar Párt]]. De tiam ĝis [[1939]] la ĉefredaktoro estis Endre Szász kaj sekve la respondecredaktoro József Nyírő, la direktoro Somodi András, poste Jenei László. Ekde [[1927]] ĝiaj literaturaj redaktoroj estis Dsida Jenő kaj sekve Finta Zoltán.

Ĝi havis gravan rolon en la disvolviĝo de la transilvania hungara literaturo. Ĝia plej grava verkisto estis sendube Domokos Sipos. Kune kun li aperis Ormos Ede, Kiss Ida, Kacsó Sándor. Ĝi publikas ankaŭ de Déry Tibor (''Utolsó pillanatban'', 1921) és [[Zsigmond Móricz]] (''Bajban'', 1924). Dum kelkaj jaroj ĝi aperigis verkojn de 86 poetoj, 144 prozaistoj, 10 dramverkistoj, 85 literaturkritikistoj kaj publicistoj, 39 tradukistoj. La plej ofte publikantaj aŭtoroj estis: Balázs Ferenc, Bárd Oszkár, Barta Lajos, Bartalis János, Becski Irén, Benedek [[Elek Benedek]], Bíró Lajos, Darvas Simon, Hajnal László, Jakab Géza, Kaczér Illés, Kádár Imre, Kakassy Endre, Karácsony Benő, Kibédi Sándor, Kiss Ida, Ligeti Ernő, Nagy Dániel, Ormos Ede, Pap József, Somlai Károly, Szentimrei Jenő, Szombati-Szabó István kaj Zsolt Béla. Je ĝia unua novelkonkurso (1922) sendis [[Áron Tamási]] ĝian unuan kreaĵon (''Szász Tamás, a pogány''), kiu aperis en ĵurnalo la [[23-an de julio]] [[1922]]. En ĝia literatura rubriko regas la mallongaj verkoj, sed ekde [[1925]] ĝi aperigas ankaŭ felietonromanojn (Markovits Rodion ''Szibériai garnizon'').