Kiel registrite je 07:55, 18 jan. 2008 redakti Narvalo (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Administrantoj 46 873 redaktoj Neniu resumo de redakto ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 08:13, 18 jan. 2008 redakti malfari Narvalo (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Administrantoj 46 873 redaktoj Neniu resumo de redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 1: '''Ordeno de Glav-fratoj''' aŭ '''Ordeno de Livoniaj Glav-fratoj''' aŭ '''Glav-fratoj''' (latine ''Fratres militiæ Christi Livoniae'', germane ''Schwertbrüderorden'') estis organizo de krucmilitaj kavalieroj, kiuj sukcese konkeris inter 1202 kaj 1237 [[Livonio]]n (ĉ. hodiaŭa Estonio kaj Latvio) kaj konvertigis ilin perforte al la kristana kredo. Post malvenko en la [[batalo de Saule]] (1236), la Glav-fratoj iĝis parto de la [[Germana Kavalira Ordeno]] kiel ties aŭtonoma branĉo. Ĝin fondis en 1202 [[Albert of Bŭhoeveden]], konsekrita fare de papo [[Inocento la 3-a]] en 1204. En la ordeno membris germanaj militantaj monaĥoj.▼ ~~Post ilia malvenko en la [[batalo de Saule]] (1236), la Glav-fratoj iĝis parto de la [[Germana Kavalira Ordeno]] kiel ties aŭtonoma branĉo.~~ La membroj de la Glav-fratoj portis blankan mantelon, ornamitan kun ruĝa kruco kaj glavo. Ili estis nobeluloj, kiuj votis obeemon, malriĉecon kaj fraŭlecon. En ĉiu regiono centris fortikaĵo, kiu servis kiel loĝejo por la kavalieroj. Linio 9 ⟶ 5: La Glav-fratojn direktis grand-majstro, kies komisio daŭris ĝismorte. La organizo havis jaran kunsidon, kie oni elektis la grand-majstron kaj la aliajn oficportantojn. Al la ordeno povis ~~aliĝis~~aliĝi eĉ soldatoj, metiistoj kaj eĉ pastroj. La glav-fratoj firmigsi siajn poziciojn je 1206 sur teritorio de la livoj (a ĉe kunfluo de riveroj Okcidenta Dvina kaj Gauja). ▼ ==Historio== ~~{{rn}}~~ ▲~~Ĝin~~La ordenon fondis en 1202 [[Albert of Bŭhoeveden]], konsekrita fare de papo [[Inocento la 3-a]] en 1204. En la ordeno membris germanaj militantaj monaĥoj. ▲La glav-fratoj ~~firmigsi~~firmigis siajn poziciojn je 1206 sur teritorio de la livoj (a ĉe kunfluo de riveroj Okcidenta Dvina kaj Gauja). La ordeno konkeris ĝis 1217 la latvajn tribojn, kiuj loĝis norde de la Dvina kaj sudan partn de Estonio. Ili provis pli poste okupi areojn sude de la Dvina, sed la tie loĝantaj kuroj kaj semigaloj forte kontraŭstaris. En septembro de 1236, la taĉmentoj de la ordeno penetris en Samogitia (hodiaŭ: Xemaitia) kaj hejmeniris kun granda militkaptaĵo tra Semigalio (hodiuax: Zemgale), sed dumtempe la unuiĝintaj fortoj de la semigaloj kaj samogitoj neniigis la fortojn de la ordeno en la batalo de Saule (hodiaŭ: Šiaulia). La malvenko forte skuis la ordenon, mortis eĉ la grand-majstro Volquin. Tiam la German-Romia Imperiestro kaj la Papo riproĉis la ordenon, ĉar ĝi same brutale kondutis kun la konsekritaj kristanoj kiel kun la paganoj. Riproĉo trafis la ordenon ankaŭ pro tio, ĉar ĝi pli forte okupiĝispri elkonstruo de la propra feŭdo ol disvastigo de la kristana kredo. La papo pro tio malfondis la ordenon kaj deklaris novorganizadon de ĝi kiel parto de la Germana Kavalira Ordeno (1237). La centro de la Germana Kavalira Ordeno estis en Prusio, kies grand-majstro nomumis la grand-majstron de regiono Livonio. La Livoniaj Kavalieroj daŭrigis konkeron de Livonio kaj ekde 1525 regis la teritorion denove kiel aŭtonoma ordeno. La divido de Livonio en 1561 kaŭzis malfondon de la Ordeno. [[ca:Germans Livonians de l'Espasa]]

Livonia Ordeno: Malsamoj inter versioj