Antonin Artaud: Malsamoj inter versioj

'''Antonin ARTAUD''', vernomintevernomite '''Antoine Marie Joseph Artaud''', estis [[Francio|franca]] [[verkisto]] kaj [[poeto]], naskiĝinta en [[Marseille]] la [[4-a de septembro]] [[1896]] kaj mortinta en [[Ivry-sur-Seine]] la [[4-a de marto]] [[1948]].

Li estis la aŭtoro de poemoj (ekzemple "La Umbiliko de la Limboj", (''L'Ombilic des Limbes)'', 1925) kaj de tekstoj pri la [[kino|kinematografio]] kaj la [[teatro]] (ekzemple "La Teatro kaj ĝia Ĝemelo", (''Le Théâtre et son Double)'', 1938), kie li faras laŭdon de la "teatro de la kruelaĵo", kaj kiuj ĉefinfluos multemultajn enscenigistojn tra la tutmondo. Li ankaŭ aktoris en du-dek-kvin filmojnfilmoj dum dek-du jaroj, kaj scenarigisverkis la scenaron de ''"La Coquille et le Clergyman"'' de [[Germaine Dulac]].

Antonin Artaud devenis el bonhava burĝa familio. Lia patro, Antoine Roi, estis militestro, kaj lia patrino, Euphrasie Nalpas, devenis el [[Smirno]] (Turkio). Eĉ se li konisspertis dorlotantan infanoninfanaĝon kiespor kiu li konservis korinklinajn memorojn, ĝi estis tamen perturbata pro nervaj malordoj, kiuj estis asignataj al meningitmeningito. Nur la gastadojrestadoj en lia patrinonpatrina patrolandohejmlando maldigassensuferigis lin. La fizika doloro ne deiris el li malgraŭ tiuj ripetaj gastadojrestadoj en sanejoj. Okjare aĝaOkjaraĝa, li perdis okmonatan aĝan fratetinonfratineton. TiuLa mortoneksio malkovrode tiu forpaso profunde emociis lin. Dekjare aĝaDekjaraĝa, li evitis dronigondroniĝon. Li gardos de tiu akcidento akvfobionakvofobion. Lia religia edukado lin alportis fortaal li fortan katolikan teologion, kiukiun oni retrovas en lianlia verkonverka estetiko. ĴuseTiam, li manifestis bontrovon porekŝatis la malnovamalnovan grekagrekan, la latinalatinan, kaj la malnovaantikvvan historiahistorio. Dekkvare aĝaDekkvaraĝa, li malkovris [[Charles Baudelaire]].

En [[1920]], li alvenis en [[ParisParizo]] kaj ekskribisekverkis. Lia unua poemaro estis malakceptata en 1923 kaŭze de [[Jacques Rivière]], direktoro de la "NRF". Korespondo tiuokaze komencis inter ili. Artaud linklarigis eksplikisal Rivière ke lia stilo estas lukto kontraŭ la penso kiu lin delasas, la nenio kiokiu lin infektas. ''« Je n'ai jamais trouvé ce que j'écris que par affres »''. "Mi neniamiam ajn trovis tiuntion, kiunkion mi verkas, esceptenur per suferego". Rivière publikigis la korespondonkorespondadon en la "NRF".

La poeto iĝis tempereportempe la direktorondirektoro de la Centralo de la oficejo de la superrealismaj serĉojesploroj. Dum tiu periodo, li verkis filmajn scenarojn kaj prozajn poemojn tiel, kiel tekstoj, kiuj estis publikigatapublikigitaj en La superrealisma Revolucio, la precipaĉefa organo de la superrealisma grupo. La deka10-an de decembro 1926, enokaze la okazo se gruponde kunvenogrupkunveno, la adheroaniĝo al la komunista partio estis konsiderata. Artaud rifuzis kaj deiris dekajforlasis la grupogrupon. Liaopinie, la revolucio devas esti sspiritanspiritan, ne politikan. ''« Je n'aime pas les poèmes de la nourriture, mais les poèmes de la faim, ceux des malades, des parias, des empoisonnés, des suppliciés du langage qui sont en perte dans leurs écrits. »'' "Mi ne amas la nutraĵoj poemojnnutraĵopoemojn, sed la poemojpoemojn de la malsato, tiujtiujn de la masanojmasanuloj, de la pariaoj, de la veneatojvenenatoj, de la lingvaĵon torturatoj kiuj estaslingvaĵotorturatoj perdeperdiĝantajn en iliajsiaj skribaĵoj."

[[Kategorio{{DEFAULTSORT:Francaj verkistoj|Artaud, Antonin]]}}

[[Kategorio:NaskiĝintojFrancaj en 1896|Artaud, Antoninverkistoj]]

[[Kategorio:MortintojNaskiĝintoj en 1948|Artaud, Antonin1896]]