George Gershwin: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Paŭlo21 (diskuto | kontribuoj) |
Paŭlo21 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 33:
Ĉi tiu sekviĝis de ''[[Oh, Kay!]]'' (1926), ''[[Funny Face (muzika teatraĵo)|Funny Face]]'' (1927), ''[[Strike Up the Band]]'' (1927 kaj 1930), ''[[Show Girl]]'' (1929), ''[[Girl Crazy]]'' (1930) kiu enkondukis la standardon "[[I Got Rhythm]]" kaj ''[[Of Thee I Sing]]'' (1931), la unua muzika komedio kiu gajnis la [[Premio Pulitzer|premion Pulitzer]].
===Klasika muziko, opero kaj eŭropaj influoj===
Je 1924, Gershwin komponis sian unuan ĉefan klasikan verkon, ''[[Rhapsody in Blue]]'' (Rapsodio je Bluo) por orkestro kaj piano, orkestrumita de [[Ferde Grofé]] kaj premieriĝis kun la muzikistaro de [[Paul Whiteman]] en Novjorko. Ĉi tiu verko estas la plej populara de Gershwin.
Gershwin restis en [[Parizo]] dum iom da tempo, kie li aplikis por studi komponscienco kun [[Nadia Boulanger]]. Dum li estis tie, li komponis ''[[An American in Paris]]'' (Usono en Parizo). Ĉi tiu verko ricevis mikstajn kritikojn. Estas orkestraj omaĝaj al la piana konĉerto de [[Maurice Ravel|Ravel]] de tiu sama erao. Li eventuale trovis la muzikan scenon en Parizo pretendema kaj reiris al Usono.
Sia plej ambicia komponaĵo estis ''[[Porgy and Bess]]'' (Porgi kaj Bes) je 1935. Nomis de Gershwin mem "popolan operon", la komponaĵo premieriĝis en Broadwaya teatro kaj nun estas larĝe rigardita kiel la plej grava verko de la 20-a jarcento. Bazita je la romano ''[[Porgy]]'' de [[DuBose Heyward]], la ago okazis en nigra najbareco en Charleston, South Carolina, kaj escepte iom da diversaj malgravaj parolantaj roloj, ĉiuj roluloj estas nigraj. La muziko kombinas elementojn de la tiama populara muziko, kiu forte influiĝis de nigra muziko, kun teknikoj de opero, kiel recitadoj kaj [[gvidmotivo]]j.
| |||