Submara ĉasado: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
eNeniu resumo de redakto
ŝanĝis la ordon kaj redaktis la komencon
Linio 1:
[[Image:Trident fishing gallaeus.jpg|thumb|300px|right|Nederlandaj fiŝkaptistoj kun [[tridento]]j en mezepoko]]
 
'''Submara ĉasado''' aŭ '''fiŝkaptado per lanco''' estas speco de [[fiŝkaptado]], kiu iome similas [[ĉasado]]n sur la tero. La fiŝkaptistoĉasisto enirasnaĝas sub la akvon, kaj kaptaspikas [[fiŝoj]]n (aŭ aliajn marbestojn) uzante [[lanco]]n, ofte ĵetatan per elasto. [[naĝilo (artefarita)|Naĝilo]]j, [[plonĝmasko]] kaj [[spirtubo (naĝista)|spirtubo]] ofte uzatas. La uzo de premaerujoj por spiri ankaŭ estas konata, sed ĝi estas multe malpli akceptata de la komunumo de submaraj ĉasistoj. <ref>Balder, A.P. ''Sport Diving'', Cassell Australia Limited1978, p 123 (angla).</ref>
 
'Submara ĉasado' (france ''chasse sous-marine'', hispane ''caza submarina'', portugale ''caça submarina'') ankaŭ nomiĝas 'submara fiŝkaptado' (hispane ''pesca submarina'') aŭ 'lanco-fiŝkaptado' (angle ''spearfishing'', germane ''Speerfischen''). Ĉi tiuj esprimoj ne estas tute samsencaj. Laŭ hispana leĝo, se subakviĝita homo kaptas marbeston eĉ per mano, sen lanco, tio ankaŭ estas klasita kiel submara fiŝkaptado (''pesca submarina'').
La plej povaj submaraj ĉasistoj retenas la spiradon je du al kvar minutoj dum ili plonĝas al profundoj de 40 aŭ eĉ 60 metroj. La uzo de premaerujoj por spiri ankaŭ estas konata, sed ĝi estas multe malpli akceptata en la lanco-fiŝkaptista komunumo. <ref>Balder, A.P. ''Sport Diving'', Cassell Australia Limited1978, p 123 (angla).</ref>
 
La nuna submara ĉasado evoluis el la kutimo trapiki per akrigitaj bastonoj manĝeblajn fiŝojn en malprofundaj akvoj de riveroj, riveretoj, ktp. Tion kutimon oni konas ekde pratempoj. Ankoraŭ hodiaŭ, troviĝas en kelkaj lokoj lanco-fiŝkaptado sen plonĝado.
Dum ĝi movas tra la akvo, lanco malakcelas. Ol surtera pafisto, submara ĉasisto devas iĝi pli proksima al la ĉasato. Kelkajn metodojn por alproksimiĝi oni povas lerni. Ofte oni uzas la naturan kuriozon de la fiŝo por allogi ĝin.
 
Inter la iloj uzataj por piki fiŝojn estas la simpla permana lanco, la havaja katapulto, kaj la submara fusilo. Elasto ofte estas ligita al la permana lanco. La havaja katapulto estas tubo kun elasto, por ĵeti lancon. La submara fusilo ankaŭ ofte uzas elaston por ĵeti la lancon, sed ĝi havas ellasilon kiel pulvopafilo. Estas alia speco de submara fusilo, kiu uzas premitan aeron, anstataŭ elasto, por teni energion.
 
Homoj – viroj kaj virinoj <ref>Clark, Eugenia. ''Lady with a Spear'', Harper & Brothers, Novjorko 1952 (angla).
Kaj vidu la suban eksteran ligilon pri ĉiliaj ĉasistinoj.</ref> - ĉasas fiŝojn submare aŭ por bezono de manĝaĵo, aŭ por sporto, aŭ por komerco, aŭ por akiri specimenojn por scienco.<ref>Clark, Eugenia. ''Lady with a Spear'', Harper & Brothers, Novjorko 1952 (angla).</ref> En tropikaj maroj, kelkaj indiĝenoj submare ĉasas por vivteni sin, ofte uzante memfaritan ilaron.
 
Inter la iloj uzataj por piki fiŝojn estas la simpla permana lanco, la havaja katapulto, kaj la submara fusilo. Elasto ofte estas ligita al la permana lanco. La havaja katapulto estas tubo kun elasto, por ĵeti lancon. La submara fusilo ankaŭ ofte uzas elaston por ĵeti la lancon, sed ĝi havas ellasilon kiel pulvopafilo. Estas alia speco de submara fusilo, kiu uzas premitan aeron, anstataŭ elasto, por teni energion.
'Submara ĉasado' (france ''chasse sous-marine'', hispane ''caza submarina'', portugale ''caça submarina'') ankaŭ nomiĝas 'submara fiŝkaptado' (hispane ''pesca submarina'') aŭ 'lanco-fiŝkaptado' (angle ''spearfishing'', germane ''Speerfischen''). Ĉi tiuj esprimoj ne estas tute samsencaj. Laŭ hispana leĝo, se subakviĝita homo kaptas marbeston eĉ per mano, sen lanco, tio ankaŭ estas klasita kiel submara fiŝkaptado (''pesca submarina'').
 
La plej povaj submaraj ĉasistoj retenas la spiradon je du al kvar minutoj dum ili plonĝas al profundoj de 40 aŭ eĉ 60 metroj.
La nuna submara ĉasado evoluis el la kutimo trapiki per akrigitaj bastonoj manĝeblajn fiŝojn en malprofundaj akvoj de riveroj, riveretoj, ktp. Tion kutimon oni konas ekde pratempoj. Ankoraŭ hodiaŭ, troviĝas en kelkaj lokoj lanco-fiŝkaptado sen plonĝado.
 
Dum ĝi movas tra la akvo, lanco malakcelas. Ol surtera pafisto, submara ĉasisto devas iĝi pli proksima al la ĉasato. Kelkajn metodojn por alproksimiĝi oni povas lerni. Ofte oni uzas la naturan kuriozon de la fiŝo por allogi ĝin.
 
La submara ĉasisto povas elekti kian fiŝon kapti – ĉi tio estas pli malfacila por fiŝkaptistoj uzantaj kanojn aŭ retojn. Do, kun taŭgaj edukado kaj reguligo, submara fiŝkaptado povas esti pli ekologie [[daŭripovo|daŭrigebla]]. <ref>Adam Smith kaj Seji Nakaya. Vidu suban eksteran ligilon.</ref> Tamen, submara ĉasado estas implikita en la loka neniiĝo de specoj de granda fiŝo, ekzemple en la Kariba Maro.<ref>Roberts, Callum. ''The Unnatural History of the Sea'', Island Press, 2007, p. 238 (angla)</ref>