Klavaro Dvorak: Malsamoj inter versioj

En la 30aj jaroj iu Aŭgusto Dvorak kaj iu Vilhelmo Dealey [Dili] pristudis la literfrekvencojn de la angla kaj la koresponde necesajn manipuladojn per skribmaŝina klavaro rilate duliterajn kombinaĵojn. La esploristoj konkludis, same kiel kelkaj antaŭuloj, ke oni nepre rearanĝu la klavaron. Bona strategio estus meti la plej ofte bezonatajn literojn ĉiujn en la meza horizontala vico. Aldone oni aranĝu ĉion tiel, ke ĉe oftaj litersekvoj ne estíĝu iuj fingrorompemaj intersekvoj. La rezulto estis klavararanĝo, kiun oni hodiaü konas sub la nomo „Dvoraka klavaro". Jen ĝia moderna Víndoz-95-a kuzo en minuskla reĝimo.

 

 

La avantaĝoj de la dvoraka aranĝo estas evidentaj. Rilate la anglan nur 31 % de la tajpado ĉe QWERTY okazas sur ia meza vico. Ĉe Dvorako tamen jam 70 %. Simile avantaĝaj estas kelkaj alfaj mezuroj. Dvorako alportas 35 % pli da dekstramanaj uzoj, 63 % pli da samvicaj uzoj, 45 % da manalternaj uzoj kaj 37 % malpli da fingra vojaĝado - ĉio ĉi kompare ai QWERTY.