Kiel registrite je 07:09, 22 mar. 2008 redakti SieBot (diskuto \| kontribuoj) 168 505 redaktoj e roboto aldono de: sr:Канонизација ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 21:08, 14 jul. 2008 redakti malfari 86.195.206.70 (diskuto) Neniu resumo de redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 1: '''Enkanonigo''' (oni pli ĝuste diras "kanonizo") signifas la [[sanktulo\|sanktigon]] kaj [[beatigo]]n de personoj. == Sanktiga procezo en [[Katolikismo\|romkatolika eklezio]] == La enkanonigo estis komence spontana popola iniciato en la mezepoko, kiam oni prenis la restaĵojn de la mortinto kaj aliportis ilin al preĝejo. Tion ŝanĝis la centrigo de la Vatikano kaj en la [[17-a jarcento]], [[Urbano la 8-a]] jam malpermesis la adoron de iu ajn, kiun la Vatikano ne sanktigis, beatigis. Li igis eĉ tion deviga, ke dum la enkanoniga proceso oni - kanonjura spertulo, konata kiel la ''advokato de la diablo'' - malkovru la peketojn de la homo. En la [[20-a jarcento]] plu fajniĝis la proceso kaj en 1983 elformiĝis la nuna (2005) proceso, jam sen la advokato de la diablo. Laŭ la validaj ordonoj, iu ajn povas iniciati la proceson de beatigo (tiel tiun de sanktigo). Ŝi/li devas konvinki la loke koncernatan episkopon, ke la beatiĝonto estas tre estimata kaj ekzistas deziro je la beatigo. Post interkonsento, tria persono (postulatoro) - komunikanta inter la Vatikano kaj la loka eklezio - sendas la mallongan biografion de la sanktiĝonto. ~~En la~~La Vatikano post kelkaj monatoj decidas pri ebleco de komenco aŭ nekomenco de la beatiga proceso. La eklezio ne petas monon por la ~~enkanonigo~~kanonizo, sed la administrajn kostojn devas elpagi la iniciantoj. Kiam alvenas la ''nihil obstat'' ("ne ekzistas obstaklo") el la romaj oficejoj, komenciĝas komplika jura proceso. Ĉe martiroj ne sufiĉas ekz., se oni murdis ilin. Oni devas eĉ pruvi, ke ili mortis pro siaj kredoj kaj la murdisto malamegis la eklezion. La eklezia juĝejo devas aŭskulti min. 25 atestantojn kaj gravaj spertuloj (teologoj, historiistoj) verkas studaĵon pri vivo de la koncernulo. Se la kandidato mortis en ~~matrireco~~martireco, ne necesas miraklo por la beatigo. Se la koncernulo forpasis nature el inter la vivantoj, oni devis dokumentumi dum longaj proceduroj minimume unu miraklon (ekz. science neklarigeblan saniĝon). Oni devas la kunkolektitan plurmil-paĝan dokumentaron traduki – krom la francan, anglan aŭ italan dokumentaron, kiuj estas akceptitaj (krom la latina) kiel oficialaj en la Vatikano. (Ekz. ĉe kardinalo [[Mindszenty József\|Mindszenty]] la bibliografio ampleksas 500 paĝojn, la tuta dokumentaro 3600 paĝojn (inkl. Konfesoj de 72 atestantoj). Linio 18: Kelkfoje la finan decidon influas politikaj vidpunktoj. Verŝajne la beatigo de [[Pio la 12-a]] estas prokrastata, ĉar ne estas klara lia ludo, politiko dum la dua mondmilito. La ~~kanonigo~~kanonizo povas daŭri eĉ jarcentojn. [[Sankta Margareta de Hungario]] jam beatiĝis kelkajn jarojn post sia morto en [[1270]], sed ŝi sanktiĝis nur en 1943 (onidire kiel gesto por la hungaraj batalantaj kontraŭ la Sovetunio). == Vidu ankaŭ ==

Kanonizo: Malsamoj inter versioj