Doĝo: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e roboto aldono de: lv:Dodžs |
Roberto (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 1:
'''Doĝo''' (''doge'' [doĵe] "duko, princo, reganto") estis gvidanto de la [[Venecia respubliko]] dum pli ol mil jaroj ([[8-a jarcento|8-a]]-[[18-a jarcento|18-a]] jarcentoj), simbolo de la sendependeco de la Venecia ŝtato. La titolon oni uzis por mallonga tempo ankaŭ en la konkuranta [[mezepoko|mezepoka]] [[urboŝtato|urboŝtata]] respubliko [[Ĝenovo]].
La vorto venas el la latina vorto ''dux'', „gvidanto”. Ĝi historio reiras al tiu epoko, kiam Venecio ŝajne estis vazalo de la Bizanca imperio. La institucio de la doĝo elformiĝis en la [[8-a jarcento]]. Laŭ la tradicio, la unua doĝo estis [[Paolo Lucio Anafesto]], elektita en [[697]].
Dum la [[8-a jarcento|8-a]]-[[12-a jarcento|12-a]] jarcentoj, la doĝo havis larĝan potencon kaj la [[titolo]] ne estis heredebla, ĉiu provo fisaskis, kiu volis heredigi la titolon. Ekde la [[12-a jarcento]], la [[aristokrataro]] limigis rajtojn de la doĝo, fondis novajn instituciojn, kiuj transprenis multajn regadan taskon. La enoficiĝanta doĝo devis ĵurdeklari, kio malpliigis lian regpovon.
Samtempe oni decidis pri kondiĉoj por la titolo. Oni elektis la doĝon por tuta vivo el la gvidantaj veneciaj familioj. En la [[15-a jarcento]], la doĝo estis tiu [[duko]], kiu devis obei al la leĝoj. La lasta doĝo [[Ludovico Manin]] estis senpotencigita en [[1797]], kiam [[Napoleono]] konkeris Nord-[[Italio]]n.
==Famaj doĝoj de Venecio==
Linio 17:
[[Kategorio:Venecio]]
[[kategorio:titoloj]]
[[bg:Дож]]
[[bs:Dužd]]
| |||